Artykuły

O swoich największych przeżyciach teatralnych opowiada Foyer BARBARA SASS, reżyser.

1 Krystian Lupa "Bracia Karamazow"

To spektakl podejmujący najistotniejsze tematy: istnienie Boga, miejsce człowieka w świecie, winę i karę. Lupa, za Dostojewskim zresztą, tworzy wielopiętrową, skomplikowaną strukturę. W bardzo długim, wielogodzinnym przedstawieniu buduje mozolnie całą konstrukcję, układa warstwy. Ogromnie ważny jest tu czas, traktowany w subiektywny sposób. Lupa wyciąga racje rozumowe poprzez emocje, które wydają mi się w teatrze najważniejsze. To dla mnie najciekawszy spektakl Lupy. Podobnie jak "Król Edyp" Gustawa Holoubka, drugie z wybranych przeze mnie przedstawień, jest dla mnie punktem odniesienia. To coś, do czego bym dążyła. Teatr czysty, mądry i niezwykle emocjonalny.

2 Gustaw Holoubek "Król Edyp"

To spektakl o zupełnie innej, prostej konstrukcji. Rozważa problem wpływu, jaki ma na nas przeznaczenie. Temat więc podobny w pewnym stopniu do podjętego przez Lupę. Tam postawione jest pytanie, czy istnieje Bóg, który karze, czy przeznaczenie człowieka może wpłynąć na jego los. Słowo w tym przedstawieniu jest najważniejsze. Z niego wypływaj ą wielkie emocje i racje intelektualne. Jest to według mnie szalenie nowoczesny spektakl w swojej prostocie. Nie ma tu żadnych niepotrzebnych boków, niepotrzebnych postaci. Jest wielkie skupienie na jednej sprawie, które poraża doskonałością formy.

3 Krzysztof Warlikowski "Oczyszczeni" [na zdjęciu]

"Oczyszczeni" to spektakl zajmujący zupełnie inne miejsce w mojej świadomości niż dwa pozostałe. Warlikowskiego cenię za wynalazczość, za umiejętność operowania sceną, za pomysły. W sztuce Sarah Kane nie było świata, nie było wiadomo, o co chodzi, co do czego przypisać. Na tym niewyraźnym, niedookreślonym tekście Warlikowski zbudował cały świat.

Ten spektakl poniósł mnie emocjonalnie, mimo że temat, który porusza, nie jest w moim życiu problemem. Reżyser zafascynował mnie natomiast swoją wyobraźnią. Znalazł sposób, żebym przyjęła treści, które mi nie odpowiadają.