"Wesele" i "Kartoteka" w NRD
Występy Teatru Narodowego w Berlinie z okazji odbywających się w NRD "Dni polskiego teatru" kwitowane już były przez korespondentów prasy polskiej. Jeżeli raz jeszcze warto do nich powrócić, to dlatego, iż odbyły się w atmosferze szczególnej i szczególne spełniły zadania.
Co wydaje się najistotniejsze? Po raz pierwszy na scenach niemieckich gościło "Wesele". Przyjęcie, jakie zgotowała publiczność, przyjęcie owacyjne, zrozumienie dla istoty przedstawienia, dla jego myśli przewodniej ze strony krytyków - świadczy niezbicie nie tylko o możliwościach przebicia się tekstu uznawanego za "specyficznie" polski, ale także i o atrakcyjnym kształcie samego przedstawienia. "Wesele" - jak twierdzą wszyscy obserwatorzy - było wyjątkowym popisem gry aktorskiej, popisem indywidualnym, a przecież podporządkowanym zasadom gry zespołowej. Urzekło widzów - jak stwierdzały jednogłośnie recenzje - fantazją poetycką, dynamiką, ogromną wyobraźnią, rytmem, kolorem i nastrojem.
"Wesele" w reżyserii i inscenizacji Adama Hanuszkiewicza pokazywane było dwukrotnie w "Deutsches Theater" w Berlinie (11 i 12 bm.) oraz także dwukrotnie w Halle (15 i 16 bm.). "Kartotekę" Różewicza w reżyserii Tadeusza Minca oglądali tylko na jednym spektaklu widzowie Berlina. Przedstawienie to zyskało również ogromny aplauz, tym zapewne większy, iż tekst jest znany, a dramaty Różewicza tłumaczone na niemiecki.
Propagandowe znaczenie takich udanych, trafiających do widzów przedstawień - jest dla polskiego teatru sprawą niezwykle istotną. Szczególnie w momencie, gdy nasz teatr cieszy się takim zainteresowaniem w świecie. O tych problemach także dyskutowano wczoraj na konferencji prasowej w Pagarcie, zorganizowanej z okazji sukcesu Narodowego. Powrócimy jeszcze do tych problemów.
