Bydgoszcz. Chotkowski u Koniny
Wysokie dziewczyny chce ubrać w cekinowe body, a na scenie przedstawić sadomasochistyczną relację między SS-manem i ofiarą - dramaturg Teatru Polskiego Łukasz Chotkowski przygotowuje spektakl na bazie scenariusza kontrowersyjnego filmu "Nocny portier". Premiera w maju w Opolu.
Max, były oficer SS, pracuje jako nocny portier w eleganckim hotelu. Pewnego wieczoru wśród gości zauważa młodą, piękną kobietę, Lucię, w której rozpoznaje swoją dawną ofiarę. Kobieta wraca myślami do roku 1942, kiedy to jako 15-letnia dziewczyna została wywieziona do obozu koncentracyjnego. Max, sadysta i fetyszysta, wybrał ją wówczas z transportu więźniarek i zgwałcił. Nie wysłał jednak później na śmierć. Zaczął się z nią częściej spotykać i poddawać poniżającym praktykom seksualnym. Z czasem jednak dziewczyna ulegała fantazjom swojego kata, sama je wymyślała i urozmaicała. On na swój sposób również się do niej przywiązał. W koszmarnej, obozowej rzeczywistości hitlerowski oprawca i więźniarka osiągnęli status przypominający zależność kochanków. Spotkawszy się po latach, oboje odnajdują w sobie to samo niepokojące uczucie. Współtowarzysze Maksa uznają jednak ich romans za niebezpieczny i postanawiają zlikwidować kobietę.
- To jeden z najważniejszych filmów podejmujących temat brzemienia wojny. Zawiera w sobie wątki antyczne i biblijne, które bardzo mnie interesują i które są dowodem na to, że system totalitarny to nie tylko II wojna światowa - mówi Łukasz Chotkowski [na zdjęciu], który filmową opowieść przenosi na scenę teatralną. - On istnieje od początku świata. Przygotowując ten spektakl, nie chciałem go robić w mundurach i swastykach. Nie chciałem go osadzać w konkretnych realiach historycznych. Ta historia równie dobrze mogłaby wydarzyć się tu i teraz, przecież nie tak dawno mieliśmy Ruandę, Czeczenię czy wojny w Jugosławii. Bardzo interesuje mnie myśl, że ten spektakl będzie swojego rodzaju przypowieścią.
Krytycy spierają się twierdząc, że to pierwszy obraz, który do głównego nurtu kina przeniósł wątki sadomasochistyczne, inni, że opowiada on o syndromie sztokholmskim. - Dla mnie to po prostu bardzo osobisty film - wyjaśnia reżyser. - Moja rodzina mieszkała, a ja wychowałem się, niedaleko Majdanka i wielokrotnie rozmawiałem z byłymi więźniami obozu. Rzeczą, która jest dla mnie ważna, jest to, że najokrutniejszym świadectwem systemu totalitarnego zawsze jest żyjący człowiek, obojętnie, czy kat, czy ofiara. To zaplątanie w pamięć historyczną, brzemię wojny przekazywane z pokolenia na pokolenie to bardzo bliski mi temat.
Na scenie Teatru im. Jana Kochanowskiego w Olsztynie zobaczymy Aleksandrę Cwen, Grażynę Misiorowską, Ewę Wyszomirską, Adama Ciołka, Andrzeja Jakubczyka, Macieja Namysło oraz Krzysztofa Wronę. - To zespół, z którym poznałem się lepiej, przygotowując w Opolu próby czytane. Są stworzeni do tego spektaklu - dodaje Chotkowski. Ważną rolę odegrają też po raz kolejny u niego statyści. Tym razem same kobiety. Młode. Szczupłe. Minimalny wzrost: 180 cm. - Mają być one pewnym znakiem plastycznym. Chodzi o fetysz i sposób jego pokazania. Statystki będą jednym z przykładów fetyszu, kultu ciała, groźnego jak choroba - zaznacza twórca. Wybrane sześć pań wystąpi w dwóch scenach: ubrane w cekinowe body lub wyszukaną bieliznę.
- Możliwe, że będzie to kolejny kontrowersyjny spektakl, ale absolutnie nie zakładamy i nie jest naszą intencją wywoływanie skandalu i tworzenie przedstawienia obrazoburczego - zastrzega Tomasz Konina, dyrektor opolskiej sceny. - Tematem tego spektaklu jest człowiek będący zakładnikiem świadomości totalitarnej, której mechanizmy poprzez to przedstawienie staramy się rozpoznawać, uciekając jednocześnie od realiów historycznych. Mam nadzieję, że zrobimy autorski nowoczesny spektakl, który wpisze się w jeden z nurtów naszego teatru - uczciwego dialogu z widzem na poważne, chociaż czasem bardzo trudne tematy.
