Żyliśmy w wielkiej przyjaźni
Dopiero niedawno się dowiedziałem, że brała udział w Powstaniu Warszawskim. Nie wiedziałem o tym wcześniej, Irenka nigdy się tym nie chwaliła - Jan Kobuszewski o Irenie Kwiatkowskiej.
Ostatni raz widzieliśmy się dość dawno, kilka lat temu. Miałem spotkanie z publicznością, Irka była na widowni, a potem się do mnie dosiadła. Mówię "Irka", dlatego że miałem ten honor i zaszczyt być z Nią po imieniu od wielu lat. Dlatego też pozwalam sobie teraz tak o Niej mówić. Wszystkie wspomnienia, jakie mnie łączą z Irką, są radosne. Była moją starszą koleżanką, żyliśmy w wielkiej przyjaźni. Znałem także Jej męża, Bolka Kielskiego, z nim także się przyjaźniliśmy.
Była to świetna koleżanka, niezwykle solidna aktorka, uroczy, prawy człowiek. Znaliśmy się pięćdziesiąt kilka lat, pracowaliśmy razem zarówno w kabarecie Dudek i w wielu spektaklach telewizyjnych, jak również na scenie teatru. W spektaklu "Harvey" Mary Chase grałem Jej brata. Jeszcze niedawno wspominaliśmy te chwile jako bardzo miłe i przyjemne.
Irka wycofała się ze sceny już parę lat temu, niemniej Jej śmierć to wielka strata dla teatru polskiego, a szczególnie dla komedii polskiej. Była to aktorka niesłychanie solidna, uczciwie i odpowiedzialnie traktująca publiczność. Zawsze mówiła, że publiczność jest surowym egzaminatorem i należy się postarać, żeby zasłużyć na dobrą ocenę.
Był to człowiek wielkiej prawości, uczciwości, pracowitości. Bardzo dobra osoba i wspaniały przyjaciel. Była także wielką patriotką. Dopiero niedawno się dowiedziałem, że brała udział w Powstaniu Warszawskim. Nie wiedziałem o tym wcześniej, Irenka nigdy się tym nie chwaliła. Grała wiele ról, nie wiem, czy którąś z nich lubiła szczególnie, do każdej przygotowywała się najlepiej, jak tylko było można. Była człowiekiem bardzo wierzącym, praktykującym. Mam nadzieję, że Pan Bóg przytuli Ją do swojego Serca.
