Artykuły

Z przyjemnością siadam do biurka, aby pochwalić Teatr Polski, a raczej podziękować mu za wieczór, na którym bawiłem się znakomicie. Komedia muzyczna Lengfeldera i Tischa z muzyką Maerkera i Franka - to miły, bezpretensjonalny, miejscami bardzo zabawny utwór rozrywkowy o perypetiach zawodowo-miłosnych amerykańskiego pisarza scenicznego, którego nachodzą kandydatki na gwiazdy.

W głównej roli kobiecej wystąpiła urocza Danuta Karell, wywiązując się ze swego zadania wzorowo i to zarówno jako pieśniarka, jak i w akcentach czysto aktorskich, na których łatwo mogłaby się potknąć niejedna mniej zdolna artystka. Pani Janina Sempolińska dała bardzo udaną, charakterystyczną sylwetkę innej gwiazdy zabiegającej o rolę.

Najlepszą grą wśród mężczyzn zabłysnął p. R. Ratschka, stwarzając przekomiczną postać angielskiego kamerdynera - rezonera o historycznym nazwisku Cromwell. P. Ratschka budzi szacunek starannym podejściem do każdej roli i nieustanna pracą nad sobą. P. A. Bożyński był bezbłędny i swobodny w roli pseudopoety-cygana. Debiutant sceniczny p. E. Chudzyński z brawurą wszedł w postać głupkowatego młodziana, wykazując duże zacięcie aktorskie. Pan E. Stawiński - po raz drugi pokazany na scenie - wydaje się również dobrym materiałem na aktora: tym razem bawił publiczność jako demokratyczny lokaj amerykański, wiecznie żujący gumę.

Co do p. Z. Rewkowskiego, któremu powierzono główną rolę męską, to - niestety - nie wyzbył się jeszcze swej okropnej maniery: krzyczy i stroi groźne miny nawet wtedy, gdy kwestia wymaga lirycznego, łagodnego podania. W partiach śpiewanych - dobry.

Reżyserii p. W. Radulskiego tym razem nic nie można zarzucić. Dość przyjemne dekoracje dał p. J. Smosarski, przy fortepianie wytrawny p. W. Rapacki. Przekład p.Krzewińskiego i pani Gałuszko poprawny.

Na premierze był obecny jeden z autorów p. Tisch, któremu publiczność zgotowała gorącą owację.