Różewicz rozrzucony
W dniach 28 i 29 maja Wrocławski Teatr Współczesny zaprezentował krakowskiej publiczności swój najnowszy projekt "Różewicz rozrzucony". W Hali PTG "Sokół" przedstawiono "Kartotekę" w reż. Michała Zadary, a na Dużej Scenie Narodowego Starego Teatru - "Białe małżeństwo" w reż. Krystyny Meissner. Kraków jest drugim po Łodzi miastem, w którym Wrocławski Teatr Współczesny w Roku Tadeusza Różewicza pokazywał swoje przedstawienia.
Wśród gości krakowskich spektakli znaleźli się m.in. dyrektorzy krakowskich teatrów Henryk Jacek Schoen, Krzysztof Orzechowski, Rektor krakowskiej PWST Ewa Kutryś, scenograf Krystyna Zachwatowicz, recenzenci i młoda publiczność. Widownie były wypełnione po brzegi. Spektakle zostały przyjęte entuzjastycznie.
W ramach projektu "Różewicz rozrzucony" 10 czerwca o godz. 18.00 scenograf Łukasz Błażejewski poprowadzi ulicami krakowskiej dzielnicy Kazimierz art-procesję pt. "PROCESJA MOJEGO CIAŁA". Zwieńczeniem krakowskiej odsłony projektu będzie "Miasto Różewicz", przedsięwzięcie, w którym znani krakowscy aktorzy będą czytać dzieła poety w różnych punktach miasta. Czytania odbędą się 18 czerwca w ramach Krakowskiej Nocy Teatrów.
14 czerwca "Kartoteka" zostanie pokazana w Radomsku - rodzinnym mieście Tadeusza Różewicza - jako prolog do "Różewicz Open Festiwal" (www.rozewiczopen.pl). Od 1 do 4 grudnia - na zaproszenie Teatru Narodowego w Warszawie - WTW wystąpi z "Białym małżeństwem" i "Kartoteką".
A już za tydzień, 7 czerwca - transmisją "Białego małżeństwa" w reż. Krystyny Meissner w TVP Kultura - we Wrocławskim Teatrze Współczesnym rozpocznie się przegląd spektakli Różewiczowskich, noc filmów o Tadeuszu Różewiczu oraz dwudniowe działania "Miasto Różewicz" - w różnych punktach Wrocławia wybitni artyści czytać będą utwory Poety, który w październiku tego roku obchodzić będzie 90. urodziny. Na zakończenie - 12 czerwca o godz. 16.00 planowana jest debata pod hasłem "Zbieranie Różewicza czyli dramaturg na warsztacie".
Tadeusz Różewicz w swej twórczości dramaturgicznej mierzył się i wchodził w ostry spór zarówno ze współczesną cywilizacją i kulturą, jak i formą dramatyczną, prowadząc swój dramat ku granicom gatunku. Jego spór z teatrem objawiał się zarówno w kompozycji dramatów, z których wiele ma charakter scenariuszy, jak i w licznych autorskich komentarzach, didaskaliach, "wyznaniach" autora. Z taką samą siłą intrygował, jak i irytował krytyków i reżyserów wizją "teatru niemożliwego", starając się wyrugować z dramatu działanie zewnętrzne.
"Zbieranie Różewicza" to debata - zamykająca czerwcowe obchody święta Poety we Wrocławskim Teatrze Współczesnym - z udziałem teoretyków, znawców jego twórczości dramaturgicznej oraz praktyków teatru, reżyserów różnych pokoleń; tych, którzy dramaty Różewicza inscenizowali wielokrotnie, jak i tych, którzy nigdy w swej twórczości scenicznej po jego teksty nie sięgnęli.
