Poznań. Jest skwer Wilhelmiego, będzie ławeczka?
W niedzielę był to jeszcze zieleniec przy Masztalarskiej, a od poniedziałku jest to skwer imienia Romana Wilhelmiego - mówił Romuald Grząślewicz, prezes Fundacji Sceny na Piętrze Tespis, podczas poniedziałkowej uroczystości nadania imienia wybitnego poznaniaka, świetnego aktora.
Na uroczystości pojawili się nie tylko przedstawiciele władz, ale także rodzina nieżyjącego od 20 lat aktora, jego przyjaciele. Przyszli także poznaniacy - to dzięki ich podpisom Rada Miasta podjęła decyzję o nadaniu imienia skwerowi.
Po oficjalnych przemówieniach, przy dźwiękach muzyki filmowej granej przez Dixie Company, złożono kwiaty pod tablicą poświęconą pamięci aktora [na zdjęciu], która umieszczona jest na frontonie kamienicy Sceny na Piętrze. To tutaj w kwietniu 1991 roku Wilhelmi wystąpił w swojej ostatniej w życiu premierze.
Uroczystość wypadała w dniu szczególnym, bowiem była to 75-rocznica urodzin aktora, który przez wiele lat mieszkał w stolicy Wielkopolski m.in.: na Jeżycach i na Wildzie.
- Poznaniacy sami przypomnieli o Romanie Wilhelmim - mówi zastępca prezydenta Poznania, Sławomir Hinc. - My nie chcemy niczego narzucać. Możemy jedynie podpisać się pod taką inicjatywą obywatelską. Mi osobiście Wilhelmi najbardziej utkwił w pamięci jako Dyzma, ale pamiętam go także z serialu "Alternatywy" i filmu fabularnego "Ćma".
Skwer znajdujący się w centrum miasta, nieopodal Starego Rynku w najbliższych miesiącach zostanie uporządkowany. Ma stać się jednym reprezentacyjnych miejsc w Poznaniu.
- Mistrz Wilhelmi zasługuje na to, alby skwer jego imienia był rzeczywiście jednym z piękniejszych miejsc w mieście - mówi Romuald Grząślewicz. - Tym bardziej, że tędy wiedzie szlak większości turystów odwiedzających miasto. Mam nadzieję, że może już w przyszłym roku uda nam się zaprosił jeszcze raz wszystkich gości na odsłonięcie ławeczki Romana Wilhelmiego, która stanie na skwerze. Musimy jednak znaleźć na to odpowiednią, wcale nie małą sumę pieniędzy.
Przybyli mieli okazję zobaczyć także wystawę fotografii z prywatnego archiwum rodziny Wilhelmich, a także Teatru Ateneum.
