Mandragora, czyli żart na placu Wolności
"Mandragora" w reż. Michała Znanieckiego Teatru Wielkiego w Poznaniu na Pl. Wolności. Pisze Martyna Pietras w Gazecie Wyborczej - Poznań.
Teatr Wielki zakończył sezon pokazem "Mandragory" na Pl. Wolności.
Parodia, groteska, błazenada, żartobliwość, nagłe zwroty akcji i błyskotliwe poczucie humoru - takiego muzycznego oblicza Karol Szymanowski nie ujawniał zbyt często. Można je poznać dzięki "Mandragorze", czyli "pantomimie w trzech sprawach".
Poznaniacy obejrzeli spektakl w sobotę i niedzielę na pl. Wolności. Premiera miała się odbyć 22 czerwca, ale z powodu gwałtownej ulewy została odwołana. "Mandragora" zostanie pokazana w październiku w Krakowie, a w ramach polskiej prezydencji w Unii Europejskiej, m.in. w Berlinie i Madrycie.
Szymanowski napisał "Mandragorę" w 1920 r., z myślą o warszawskiej premierze "Mieszczanina szlachcicem". XVII-wieczna komedia Moliera oryginalnie była komediobaletem z muzyką Jeana-Baptiste'a Lully'ego. Reżyserzy Leon Schiller i Ryszard Bolesławski nawiązali do tej tradycji. Do współpracy zaprosili Szymanowskiego, który skomponował żart muzyczny. Nawiązuje on do jarmarcznej stylistyki komedii dell'arte. Na wyspie Huhubambu żyje Król Sinadab, znudzony swoją żoną Gulindą. Nowej rozrywki dostarcza królowi Eunuch, przyprowadzając brankę - wdzięczną Kolombinę. Nikt nie wie, że na ratunek Kolombinie płynie Arlekin razem z tchórzliwym Kapitanem Kokodrillo oraz lubującym się w stosowaniu lewatywy Doktorem z Bolonii. Reżyser poznańskiej premiery Michał Znaniecki zainspirował się Szymanowskim, Molierem i Lullym. Stworzył plenerową zabawę teatralną, skupioną wokół Monsieur Jourdaina. Publiczność siedząca przed fasadą budynku Arkadii obserwuje okna, balkony i galerie, wypełnione światłem i ruchem. W przedstawieniu występują wokaliści, tancerze i orkiestra kameralna Teatru Wielkiego pod batutą Krzysztofa Słowińskiego. Gościnnie w produkcji wziął udział aktor Wojciech Malajkat (Jourdain), a kostiumy zaprojektował Tomasz Jacyków.
