Artykuły

Jeden z naszych żużlowców ze sztuki "Szwoleżerowie" podczas relaksu na polanie mówi, że to mikroświatek, ten żużel, szuflada jakaś, nisza, w której siedzimy wraz z grupką kibiców. Mistrzowie nasi, gwiazdy nasze to mikroświatka mistrzowie nieznacząco różniący się w odbiorze społecznym od mistrzów posuwania krążka froterką po wyślizganej podłodze. Doznałem podobnego uczucia, jadąc pociągiem do Bydgoszczy na próby "Szwoleżerów" - felieton Artura Pałygi dla e-teatru.

Pociąg zatłoczony. Te fascynujące spotkania w przedziałach, nigdy nie wiesz, z jakimi czekoladkami się znajdziesz w pudełku. Tym razem los wrzucił mnie do pań dyskutujących o zdrowej żywności.

Początkowo ciekawe. Dowiedziałem się paru nowych rzeczy. Ale było ich za dużo, żebym wszystko ogarnął i szybko zacząłem się gubić.

Upewniałam się, dzwoniłam wiele razy do floty polskiej, tajwańskiej, japońskiej, czy moje glony wypłynęły już z portu i dokładnie kiedy. I nie mam pewności, czy nie są napromieniowane. Myślę, że już mnie mieli dosyć w Japonii - powiedziała niesamowicie szczupła pani i nie wytrzymaliśmy. Nasze spojrzenia skrzyżowały się - moje i dziewczęcia naprzeciw mnie siedzącego. Wiadomo, jak jedno się uśmiechnie, to drugie bardziej, to pierwsze jeszcze bardziej. No i, jak to się mówi, parsknęliśmy śmiechem. Panie ucichły, zrobiło się głupio. Wyszliśmy oboje na korytarz. Głowa przez okno, rozwiane włosy itd.

I dokąd to, dokąd?

A tam! Do Gdyni na studia, na rozmowę kwalifikacyjną. A ty?

A tam! Do teatru na próby.

Naprawdę?!

No, wiesz, piszę dla teatru... - kręcę palcem w guziku.

Niesamowite! Jesteś pisarzem?!

No... może trochę.

Ja bardzo lubię literaturę! I teatr! Jak mało kto! W mojej klasie nikt oprócz mnie nie lubił czytać. Ani teatru. A ja lubię! Bardzo!

A na czym byłaś ostatnio?

Na "Szewcach" w Koszalinie.

O! To kolega mój robił. I jak?

Świetne! Strasznie mi się podobało! Bardzo fajne! Odjechane takie!

A co ci się najbardziej w teatrze podobało?

"Metro". Świetne! Genialne przedstawienie!

Acha.

Genialne jest "Metro", prawda?

Nie wiem. Nie widziałem.

Piszesz dla teatru i nie widziałeś "Metra"?!

No. Bez sensu.

Musisz zobaczyć! Koniecznie!

A w szkole to się w ogóle uczycie coś o teatrze jeszcze?

O teatrze? Nie. W ogóle. Ja sama się zainteresowałam. Literaturą też, bo w szkole to wiesz.. Z literatury najbardziej lubię romantyzm. Pozytywizmu nie lubię. Norwid może być, chociaż za trudny. Mickiewicz w porządku. Sienkiewicza nie cierpię, nie doczytałam. Prus straszny! "Lalka" okropna! Nie dałam rady przebrnąć! Ze współczesnych Hłaskę lubię. "Pierwszy krok w chmurach"świetny! I to o tym alkoholiku.

"Pętla".

Dokładnie. Strasznie fajne. I Stachura. Chociaż o to ypsylonie trudne.

Temat literatury bardzo mnie zainteresował. Podzieliłem się więc moimi wspomnieniami o Hłasce i Stachurze. Wpatrzona w nadchodzący las, przez moment zdało mi się, że uważnie słucha. Opowiedziałem więc o scenie pogrzebu z "Ulissesa", o miłości do Toni z "Buddenbrooków", o płucach Kławdii Chauchat, o tym murzynie z Faulknera, który uciekł na bagna ścigany przez indian.a przynajmniej chciałem o tym opowiedzieć młodej ciekawej słuchaczce, której figlujący w korytarzu wiatr z otwartych okien rozwiewał rozbawione włosy.

Ale tak najbardziej, najbardziej lubię książki Moniki Szwai i oczywiście Grocholi - powiedziała. I bardzo ciekawie streściła mi ostatnią powieść Grocholi, którą jest mistrzowska. Opowiada o kobiecie, którą bije mąż, a ona mimo wszystko z nim jest. To opowieść o przemocy, przed którą trudno uciec.

I oczywiście Coelho! Kocham go! - mówi, a wiatr pieści jej dłonie wsparte na krawędzi. - Kocham wszystkie jego książki, wszystko, co napisał. Pisze zrozumiale, prosto, trafia do mnie. I to jest prawdziwe.

Ściemnia się. Oboje trwamy w milczeniu, wpatrując się w coraz mniej wyraźny, uciekający świat. Wziuuut, wziuuut, wziuut - robią słupy.