Pora umierać?
"Matka" w reż. Grzegorza Wiśniewskiego z Teatru Wybrzeże na XXIX Opolskich Konfrontacjach Teatralnych Klasyka Polska. Obejrzał Janusz R. Kowalczyk.
Z naszą rzeczywistością korespondowała też [obok kieleckiego "Balu wisielców"] "Matka" Witkacego w reżyserii Grzegorza Wiśniewskiego z Teatru Wybrzeże w Gdańsku. Tyle że to, co niegdyś wywoływało dreszczyk emocji o perwersyjnym posmaku (seks, narkotyki), stało się dziś zjawiskiem powszednim. Reżyser w zgrabnej adaptacji tekstu w sporej części wyeliminował rozważania teoretyczno-filozoficzne na rzecz dramaturgicznej zwięzłości tekstu i silniejszych psychologicznych relacji głównych postaci. Matka z tytułu sztuki - wspaniała rola Doroty Kolak - to nie staruszka, lecz wdowa w sile wieku, w zaczepno-odpornym związku z synem, który nie we wszystkim może zastąpić przedwcześnie utraconego męża. Syn Leon - dynamicznie poprowadzony przez Piotra Jankowskiego - jest niespełnionym rockmanem, który chciałby podporządkować otoczenie kaprysom twórczych chęci. I w końcu Zofia Plejtus, rewelacyjnie zagrana przez Martę Kalmus "ta trzecia", wprowadzająca dysharmonię w domowych układach matki z synem.
Pełnym zaskoczeniem dla widzów stało się w finale osaczenie ich wraz z realnymi i widmowymi postaciami dramatu w czymś w rodzaju cyberprzestrzeni. Jeśli te proroctwa miałyby się spełnić, to chyba pora umierać.
