Artykuły

Teatr Modrzejewskiej źle wybrał przeciwnika. Jego przeciwnikami nie są teatry modne, tylko teatry martwe - pisze Michał Zadara dla e-teatru.

Odnośnie punktu 2, w którym autorzy manifestu krytykują "luźne kolaże obrazów, klisz, performansów" a opowiadają się za teatrem, który ma "początek, środek i koniec";

Chciałbym wymienić kilka dzieł kultury polskiej, które mają strukturę kolażu obrazów, i nie posiadają początku, środka, końca:

"Kartoteka"

"Kordian"

"Samuel Zborowski"

"Król Duch"

"Dziady"

"Wielopole, wielopole"

"Umarła Klasa"

Dzieła fundamentalne dla Polskiego teatru, które nie posiadają głównego bohatera:

"Odprawa Posłów Greckich"

"Wesele"

"Dziady"

"Kartoteka"

("To nie jest bohater, to jest po prostu śmieć")

("Kartoteka" jest pierwszym dramatem omawianym w fundamentalnej dla post-dramatycznego teatru książce "Śmierć bohatera" Elinor Fuchs)

Reszta "Manifestu kontrrewolucyjnego" wydaje mi się dość sensowna. Opowiada się po stronie prawdziwej sztuki, a nie po stronie kiczu; po stronie człowieka, a nie po stronie nie-człowieka; po stronie wspólnoty, a nie po stronie rozpadu. Ja bym jeszcze dodał, że jestem po stronie dobra, a nie po stronie zła; że wolę piękno od jego braku; że wolę myśleć, niż być głupim.

Podstawowy gest retoryczny tego tekstu polega na tym, że identyfikując autorów tekstu z cechami pozytywnymi sugeruje on, że inni - czyli inne teatry - nie posiadają tych cech pozytywnych. I to jest nieuczciwe - modnym twórcom też chodzi o wspólnotę, człowieka i w ogóle o dobrą sztukę.

Wydaje mi się, że teatr Modrzejewskiej źle wybrał przeciwnika - przeciwnikiem są te teatry, których dyrektorzy są cyniczni, i nie proponują widzom żadnego ambitnego programu. Dyrektorzy, których głównym celem jest zachowanie stanowiska jak najdłużej, nie zastanawiając się, po co państwo utrzymuje teatry publiczne, i jaka powinnna być ich funkcja.

Teatr w Legnicy jest bez wątpienia jedną z najważniejszych scen w Polsce - i jego przeciwnikami nie są teatry modne, tylko teatry martwe.