Życie Błoka
"Opowieść sceniczna o Aleksandrze Błoku" została podczas Warszawskich Spotkań Teatralnych zaprezentowana jako spektakl towarzyszący. W inscenizacji Kazimierza Brauna (T. Współczesny - Wrocław) utwór Aleksandra Sztejma przybrał kształt retrospekcji, cofającej się od chwili śmierci poety w jego dojrzałe życie, która w obrazach-wspomnieniach bardziej skupia się na wizerunku osobowości Błoka, niż na faktach z życiorysu.
Reżyser wprowadził widzów na scenę do zamkniętego z czterech stron pokoju-biblioteki mieszkania Błoków, sugerując tym samym, że będzie to widowisko kameralne, poprzez bliski kontakt aktorów z publicznością dające możliwość penetracji psychologicznych. Jednakże dramat ten nie mieści się w tej formie inscenizacyjnej. Sam Braun nie trzyma się jej konsekwentnie. Uruchamiając "czwartą ścianę" odsłania przestrzeń sali widowni i w jej perspektywie umieszcza sceny - same w sobie znakomicie pomyślane i piękne plastycznie (np. próba teatralna prowadzona przez Meyerholda, symboliczny obraz z czerwonym sztandarem), które jednak wnoszą obcy styl z pogranicza symboliczno-epickiego. Inscenizacja zatarła to, co mogłoby być istotnym atutem spektaklu: krystalizowanie się postawy rosyjskiego poety wobec ogromnie złożonych wydarzeń i przemian czasu rewolucji.
W osobie aktora Jerzego Schejbala próbuje się bronić, w miejscami rażącym sztucznością spektaklu, postać Błoka. Choć i on, jak i inne postacie, jest tu potraktowany zbyt jednowymiarowa. Przedstawienie godne jest uwagi ze względu na bogatą wyobraźnię teatralną i inwencję inscenizatorską Kazimierza Brauna.
