Teatralny serial
Story Teatr im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie wystawił sztukę, prezentowaną jako 3-częściowy serial oraz jako 7-godzinną całość. Widowisko pn. "Z biegiem lat, z biegiem dni..." według scenariusza Joanny Ronikier, w scenografii Kazimierza Wiśniaka i kostiumach Krystyny Zachwatowicz, z muzyką Stanisława Radwana, wyreżyserował Andrzej Wajda.
Tekst przedstawienia oparty został na takich utworach jak: "Karykatury", "Ostatnie spotkanie" i "Moralność pani Dulskiej" Zapolskiej, "Dom otwarty" Bałuckiego, "W sieci" Kisielewskiego, "Dramat Kaliny" Kaweckiego oraz na fragmentach prozy Dąbrowskiej, Kadena-Bandrowskiego i Przybyszewskiego. Te "komponenty" reżyser osadził w klimacie twórczości Wyspiańskiego. Powstała całość, w której bohaterowie różnych dramatów połączeni zostali w dwie rodziny - Dulskich i Chomińskich, pokazane w latach 1874-1914. W ten sposób pokazano Kraków z trzema, najbardziej charakterystycznymi dla tego okresu, nurtami: mieszczaństwa, cyganerii artystycznej oraz rodzących się ruchów wyzwoleńczych i społecznych.
Rodzinną sagę, prezentującą różne ideały życia w różnych okresach, kończy wybuch pierwszej wojny światowej, która traktowana jest jako nadzieja na odzyskanie niepodległości, i śmierć Dulskiego, symbolizująca śmierć "dulszczyzny".
Publiczność przedstawień premierowych przyjęła widowisko z dużym zainteresowaniem. Żywiej reagowała jednak podczas oglądania "Z biegiem lat, z biegiem dni..." w trzech, pokazywanych podczas trzech wieczorów, częściach "Evviva l'arte", "Ach! Powietrza! Tchu!" i "Co dalej było - blisko". Gorzej zniosła 7-godzinną całość, prezentowaną w nocy z soboty na niedzielę, mimo uruchomionego bufetu. Ostatnią część widowiska obejrzało tylko 3/4 publiczności, mimo że była to publiczność - specjalnie dobrana, bo prapremierowa. Jednak jest to raczej wynik fizycznego zmęczenia, bowiem widowisko, prezentowane w całości, przynosi - dzięki zagęszczeniu wydarzeń i nastrojów - lepszy efekt od tego, jaki uzyskuje się, pokazując je w 3 częściach, oddzielonych od tego jaki uzyskuje się, pokazując je w 3 częściach, oddzielonych od siebie upływem doby.
W spektaklu bierze udział niemal cały zespół Starego Teatru, stwarza to więc rzadką okazję do obejrzenia równocześnie wielu artystów tej sceny, m.in. Jerzego Bińczyckiego, Elżbiety Karkoszki, Jerzego Treli, Teresy Budzisz-Krzyżanowskiej, Jana Nowickiego, Leszka Piskorza, Izabelli Olszewskiej, Jerzego Stuhra, Anny Polony (która jest również asystentem reżysera).
