Artykuły

Michał Bałucki (1837-1901), syn krakowskiego krawca, swoją karie­rę komediopisarską rozpoczął w więzieniu, gdzie trafił po odkry­ciu przez policję jakiegoś konspira­cyjnego listu, w którym wymienio­no jego nazwisko. Wkrótce zdobył u współczesnej sobie publiczności ogromne powodzenie. Teatry za­biegały o jego sztuki, sale zapełnia­ły się publicznością do ostatniego miejsca. Nieco później krytycy końca XIX wieku bezlitośnie za­rzucili mu staroświecczyznę i za­ściankowość. Ich ataki, osamotnie­nie i kłopoty doprowadziły pisarza do głębokiej depresji. Mając 64 la­ta Bałucki popełnił samobójstwo.

Występujący w komediach Ba­łuckiego bohaterowie wywodzą się głównie ze świata drobnych mieszczan. Żyjący tradycyjnie, nie wolni od śmieszności, są jednak sympatyczni i poczciwi. Tak jest właśnie w "Domu otwartym", obyczajowej komedii. U państwa Żelskich, urzędniczego małżeń­stwa, które nagle postanawia pro­wadzić dom otwarty, zostaje zor­ganizowany bal. To pretekst do zaprezentowania galerii postaci, wyśmiania zakłamania obyczajo­wego, prowincjonalnych ambicji, przywar ludzkich właściwych nie tylko małomieszczańskiemu śro­dowisku XIX-wiecznego Krakowa.

Zbiór typów ludzkich w "Domu Otwartym" stanowi znakomity ma­teriał dla wykonawców. Reżysero­wi Michałowi Kwiecińskiemu, któ­ry w tym roku dokonał telewizyj­nej inscenizacji, udało się zgroma­dzić elitę polskich aktorów, nie tyl­ko w rolach głównych ale i w epi­zodach. Zapowiada się więc nie­zwykle atrakcyjny wieczór.