Sztuka Dialogu nad Wigrami
Mimo że sezon letni jest okresem, kiedy teatry wypoczywają, przez dziewięć dni nad wigierskim jeziorem trwała bezustanna dyskusja i praca ponad czterdziestu "ludzi teatru", reżyserów, dramaturgów i aktorów nad współczesnymi sztukami - relacjonują Basia Welbeli i Agnieszka Jelonek.
Warsztatowe dni wyglądały do siebie podobnie, zaczynały się od czytania wybranych dramatów, do których autorzy samodzielnie wybierają swoją "pierwszą obsadę". Potem odbywały się dyskusje prowadzone przez jednego z trzech moderatów: literaturoznawcę dr Ewę Graczyk, psychiatrę prof. Jacka Bombę i socjologa prof. Ireneusza Krzemińskiego.
W momentach kiedy temperatura na sali zaczynała już przewyższać tę na zewnątrz, nieodzowne były oczywiście przerwy, które były w zasadzie kontynuacją dyskusji w plenerze. Ze względu na przewagę piszących kobiet silnie obecny był akcent współczesnych związków, zagubienia w świecie męskich wartości. Usłyszeliśmy 12 sztuk, w których powracał problem dzisiejszego katolicyzmu, definicji feminizmu, zakłamania współczesności, epoki końca komunizmu i otaczających nas pułapek demokratycznej wolności. Przeczytane zostały sztuki Marii Spiss, Agnieszki Jelonek, Anny Burzyńskiej, Tomasza Karczmarka, Magdy Fertacz i Małgorzaty Sikorskiej-Miszczuk i Dany Łukasińskiej.
Popołudnia przeznaczone były na improwizację, przygotowywane pod kierunkiem siedmiu reżyserów w oparciu o tekst przeczytany danego dnia. Pogoda tylko raz spłatała figla i ze sceny na świeżym powietrzu trzeba było przenieść się do hangaru, w którym przechowywane są łódki i kajaki. Inspiracją do improwizowanej scenki były poszczególne fragmenty dramatu, wydarzenia, relacje między postaciami lub tematy poruszane w dyskusji.
Do tekstu Marii Spiss pt "Ja", w którym bohaterka po latach powraca do kościoła, by odszukać siebie i Boga, Anna Trojanowska przedstawiła zagubioną dziewczynę (gra Matylda Paszczenko) poszukującą Boga, której diabeł (Marcin Hycnar) przedstawia Chrystusa (Piotr Rękawik). Dziewczyna nie wie, czy ma w to wierzyć, czy też nie, jednak może to być jedyna okazja, by porozmawiać z Bogiem.
Trzeciego dnia warsztatów w swojej improwizacji Krzysztof Rekowski skupił się na sytuacji z tekstu "Krzyk" Anny Burzyńskiej. Bohater (Marcin Hycnar) przychodzi na casting, chce zaprezentować się z najlepszej strony, opowiada historię, w której zdradza, że był w dzieciństwie molestowany przez ojca. Widz nie wie, czy opowiedziane wydarzenia rzeczywiście miały miejsce, czy jest to tylko chwyt, by zainteresować swoją osobą. Sztuka Tomasza Karczmarka "Obywatel męczennik, czyli dusza Kazika w opałach" zainspirowała reżyserów do improwizacji muzycznych. Profesor Krzemiński, który na warsztatach jest moderatorem po raz drugi, podsumował tegoroczne zajęcia jako bardzo ciekawe, może dojrzalsze niż w roku ubiegłym. Taką pochwałę otrzymali uczestnicy, którzy byli uczestnikami "Sztuki Dialogu" tu w klasztorze także już drugi raz. Tematy poruszane najczęściej w tym roku to problem samotności, kłopotów uczuciowych, trudność nawiązywania bliskich kontaktów. Drugim problemem, który wyraźnie w tym roku dominował, jak zauważył profesor, był problem rodziny, w której to matka jest osoba dominującą. Świat przedstawiony w sztukach, to świat bez ojców. Często pojawiał się problem z określeniem własnej tożsamości, problem z katolicyzmem, walka ze starymi modelami i próba stworzenia nowych wzorców, np. miejsca kobiety we współczesnym świecie. Warsztaty Sztuki Dialogu nad Wigrami odbyły się już po raz czwarty we współpracy z Domem Pracy Twórczej w pokamedulskim klasztorze [na zdjęciu] w Wigrach. Ich pomysłodawcami są dramaturg Tadeusz Słobodzianek i dyrektor DPT Dariusz Jachimowicz .
Relacje z każdego dnia wraz z dokumentacja fotograficzną dostępne są na stronie www.tat.pl
