Artykuły

- Gdybym nie miał muzyki, zespołu Coma, to pewnie moim głównym zajęciem byłoby granie w filmach i serialach. Chociaż prawdopodobnie pochłonąłby mnie teatr - mówi PIOTR ROGUCKI, aktor, frontman zespołu rockowego Coma.

A jak Afganistan. Gram polskiego żołnierza w serialu "Misja Afganistan". Kręciliśmy na różnych poligonach. Ten w Świętoszowie spełnia! warunki afgańskie w stu procentach. Natomiast pod Warszawą mieliśmy afgańskie wioski, a pod Bydgoszczą - skaliste okolice.

B jak Bączek. A ściślej Zloty Bączek - nagroda, którą Coma dostała na 13. Przystanku Woodstock w 2007 roku.

C jak Coma. Kiedy otworzyło się źródełko związane z działaniami zespołu Coma i okazało się, że ta grupa zaczyna odnosić nieoczekiwane przez nas sukcesy trzeba było przypieczętować tę działalność, sprostać oczekiwaniom publiczności, czyli poświęcić odpowiednią pracę, żeby nie zmarnować szansy. Tam skierowaliśmy główne siły.

D jak dojrzewanie. To, że akurat teraz ukazała się moja płyta, na której wracam do mojego repertuaru z lat 1995-2003, to wynik dość długiego proces dojrzewania do tego, żeby pogodzić się z samym sobą sprzed lat.

F jak Fryderyk. Coma ma ich na koncie cztery: za najlepszy album rockowy w 2004, 2006 i 2008 roku oraz dla najlepszego wokalisty w 2008 roku.

G jak Grand Prix. W 2004 roku Coma zdobyła Grand Prix, nagrodę im. Agnieszki Osieckiej i wyróżnienie dziennikarzy na 25. Przeglądzie Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu za wykonanie "Underground" Toma Waitsa oraz swojego utworu "100 tysięcy jednakowych miast".

H jak Honzatko. Z mężem Marty Honzatko (aktorka pochodzi z Zielonej Góry - dop. red.) - Maciejem Półtorakiem - studiowałem w szkole aktorskiej. A Marta z projektem Honzatko Rozmontowana była w zeszłym roku naszym supportem, kiedy grałem trasę z moim solowym albumem "Loki -wizja dźwięku".

J jak Jarzyna (Grzegorz Jarzyna). Gdybym nie miał muzyki, nie byłoby zespołu Coma, to pewnie moim głównym zajęciem byłoby granie w filmach i serialach. Chociaż prawdopodobnie to teatr by mnie pochłonął, bo to jest najbardziej zbliżone do mojej samorealizacji artystycznej. Pewnie zostałbym w warszawskim Teatrze Rozmaitości u Grzegorza Jarzyny.

K jak Kraków. Miejsce studiów - w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej. Wyróżnienie za rolę Błazna w spektaklu dyplomowym "Wieczór Trzech Króli" w reżyserii Jerzego Stuhra. Tam też nagroda na Studenckim Festiwalu Piosenki.

Ł jak Łódź. Moje miasto, w którym mieszkam do dziś.

N jak nagrody. Liczy się każde wyróżnienie. Żeby ludzie dostrzegali to, co robimy, żeby móc nasze zdanie skonfrontować z ich opinią, bo tak naprawdę dzieło zyskuje ostateczną formę dopiero wtedy, kiedy jest odbite od uwagi słuchacza, widza. Nasze koncerty bez publiczności nie byłyby koncertami, nasza muzyka bez słuchaczy nie funkcjonowałaby tak jak funkcjonuje. Każda opinia, każdy krok, każda nagroda jest potwierdzeniem faktu, że jesteśmy na odpowiedniej drodze.

O jak operacja. Niestety, konieczne są nawet dwie... Zimą, zjeżdżając na snowboardzie, złamałem sobie poważnie nadgarstek. Włożono mi w rękę blachę, śruby To wszystko trzeba po czasie usunąć. Do tego dochodzi długa rehabilitacja. Granie na gitarze na razie odpada, a zatem materiał z płyty "95-2003" będę zdolny wykonywać dopiero w przyszłym roku. Już jest parę pomysłów, kilka zaproszeń na festiwale, gdzie występowałem przed laty. Myślę, że będzie to fantastyczna, emocjonalna podróż do początków. Nie mogę się doczekać.

P jak poezja śpiewana. Zagrałem na wielu festiwalach poezji śpiewanej w całym kraju: piosenki turystycznej, poetyckiej, autorskiej - jak to się wszystko pięknie nazywa. No i w pewnym momencie przestano mnie na te festiwale zapraszać. Nie mogłem się już zgłaszać do konkursu, a recitale jest znacznie trudniej sobie zorganizować. Zatem automatycznie ten etap w moim życiu się skończył.

R jak rock'n'roll. Wyrastając z poezji śpiewanej, a wrastając w rock'n'roll, doszedłem do wniosku, że już tej poezji nie potrzebuję. Natomiast te utwory jak satelity krążyły cały czas dookoła mnie, domagała się ich publiczność. W pewnym momencie pojawiły się w internecie, wzrosło na nie jakieś wirtualne zapotrzebowanie. Proszono o wykonywanie ich na koncertach zespołu Coma, co oczywiście było niemożliwe, bo to nie były utwory tej grupy.

S jak solowa płyta. Kiedy w moim życiu pojawił się Marian Wróblewski, nagraliśmy mój pierwszy solowy album - "Loki - wizja dźwięku".

T jak tamta przeszłość. Następnym pomysłem Mariana było powiedzenie mi: "Piotrek, masz sporo kawałków z wcześniejszych lat swojej działalności. Może chciałbyś, żebyśmy to jakoś zaaranżowali i wydali. Myślę, że nie zajmie nam to dużo czasu, bo utwory są już praktycznie gotowe". Ja mu na to, że nie, stary, ten etap mam już za sobą. A on: "Weź się zastanów". No i zastanowiłem się. Jest album!

U jak ukłon. Ta moja druga solowa płyta "95-2003" to pewnego rodzaju ukłon w stronę wszystkich mistrzów z mojej przeszłości, którzy kierowali mnie na właściwe ścieżki muzyczne i dawali mi szansę, żeby dalej realizować się w tej materii.

W jak wrażliwość. Byłem przekonany, że nie mogę wspominać tamtego czasu w taki sam sposób, w jaki on funkcjonował wtedy. To musi być przefiltrowane przez moją wrażliwość, wyobraźnię plus przez moje doświadczenie muzyczne, którego nabrałem w ciągu tych 15 lat i które zmieniło mój sposób postrzegania muzyki. Sprawiło mi to ogromną radość i przyjemność. Cieszę się, że jestem rozliczony z tym tematem.

Z jak zabawa. Jesienią zaczynamy trasę z zespołem Coma. To będzie dużo koncertów, bo około 35 (25 października w Piwnicy Kawon w Zielonej Górze - dop. red.). Będziemy przypominać materiał z ostatnich czterech krążków zespołu. Szykuje się fajna zabawa!

***

Piotr Rogucki - rocznik 1978, łodzianin, absolwent krakowskiej szkoły teatralnej. Laureat festiwali i przeglądów piosenki autorskiej i poezji śpiewanej (m.in. Wrzosowisko, Oranżeria, Spotkania Zamkowe w Olsztynie). Występuje w serialach (wkrótce "Misja Afganistan"), filmach ("Skrzydlate świnie", "Doskonałe popołudnie", "I na koniec przyjdą turyści"). Wokalista zespołu Coma, nagrał dwa solowe albumy: "Loki - wizja dźwięku", a ostatnio "95-2003".