Maszyna do grania Szekspira
Maszyna Do Robienia Szekspira była architektoniczną formą mającą oddać zasadę i mechanizm świata - ideę, dla której Szekspir pisał swoje dzieła - projekcie scenograficznym Zofii Wierchowicz pisze Agnieszka Korytkowska-Mazur w Foyer.
Dreszcz przebiega po plecach naamyśl, że w Anglii Szekspira gra się ciągle w staroangielskim oryginale, więc słyszy się ze sceny te same słowa, które wyszły spod pióra największego dramaturga wszech czasów. Gdy dodatkowo scena przypomina elżbietański teatr, w jakim jego sztuki były po raz pierwszy wystawiane - mamy do czynienia z magią. Mieliśmy w Polsce próbę podobnej reżysersko-scenograficznej wariacji. Maszynę Do Robienia Szekspira.
W 60. latach minionego już stulecia w kilku miastach od Szczecina po Łódź na plakatach teatralnych często pojawiało się nazwisko Zofii Wierchowicz. Gdyby jakiś reżyser szukał wówczas scenografa specjalizującego się w Szekspirze, lepiej trafić by nie mógł. Od debiutanckiego "Wiele hałasu o nic" z 1956 roku Wierchowicz konsekwentnie realizowała jeden prototyp modelu scenograficznego, który zamknąłby w sobie realizacje wszystkich dramatów Szekspira.
Model trzypoziomowej elżbietańskiej sceny londyńskiego The Globe stał się dla niej szkieletem Maszyny.
Prosta, drewniana konstrukcja ze słabo oheblowanych desek, oparta na potrójnej estradzie z podestami i słupami-wspornikami była równie surowa jak za czasów elżbietańskich. Dawna umowność dotyczyła zresztą wszystkiego: rekwizyty ograniczone do koniecznego minimum, równoległe wątki, symultaniczne akcje, sceny-jako-obrazy...
Maszyna mnożyła odkrycia. Zabawa przeciwieństwami urzekała Wierchowicz: lej w kształcie amfiteatralnej muszli w "Burzy" odwracał się w wypiętrzone wzgórze, a drewniany podest sali tronowej przekształcał w wiecową trybunę. Wierność duchowi Szekspira zaznaczała się też w atmosferze przygasłego, ponurego światła rodem z XVI-wiecznego teatru i kolorystyce strojów, przechodzącej od ciemnego brązu po czerwień. Maszyna Do Robienia Szekspira była architektoniczną formą mającą oddać zasadę i mechanizm świata - ideę, dla której Szekspir pisał swoje dzieła.
