Artykuły

Część artystów bezpośrednio angażuje się w politykę. W tym roku najgłośniejsza była decyzja Krzysztofa Cugowskiego, wokalisty Budki Suflera, który przyjął propozycję PiS-u i zgodził się kandydować do senatu. Czynny udział w polityce zapowiada też aktor Jan Nowicki, a od lat w roli senatora radzi sobie reżyser Kazimierz Kutz - pisze Michał Raińczuk.

Co łączy Arnolda Schwarzeneggera z Kazimierzem Kutzem i Michałem Wiśniewskim? Mariaż sztuki z polityką. Przy okazji każdej kampanii wyborczej na partyjnych wiecach aż roi się od gwiazd. Nie inaczej jest i w tym roku. Cel jest prosty. Znana twarz ma przyciągnąć do partii ludzi i wzbudzić ich sympatię.

Wybór gwiazdy nie może być przypadkowy, to musi być nazwisko, które spodoba się potencjalnym wyborcom danego ugrupowania - mówi Marzena Cichosz, specjalistka od marketingu politycznego Instytutu Politologii na Uniwersytecie Wrocławskim. Politycy dwoją się i troją, by popularność artystów przełożyć na liczbę głosów w urnach. Stawiali już na disco polo (m. in. Bayer Full, który osiem lat temu grał specjalnie dla PSL), rocka (Lady Pank dla UW, Voo Voo dla AWS), ludzi filmu i satyryków (Marek Kondrat, Stanisław Tym, Andrzej Wajda - UW), nawet gwiazdki programów typu reality show. W tym roku talentów użyczą politykom m.in. Justyna Steczkowska i Jan Pietrzak (PiS) oraz hiphopowy Mezo. - Takie działania do Polski przyszły z Ameryki. Ludzie nie interesują się polityką. Nie ma lepszego sposobu na zachęcenie ich do udziału w niej, niż koncert znanego wykonawcy, na który chętnie przyjdą. Żeby podnieść skuteczność kampanii, pozyskuje się kolejne znane twarze - tłumaczy Cichosz.

Część artystów bezpośrednio angażuje się w politykę. W tym roku najgłośniejsza była decyzja Krzysztofa Cugowskiego, wokalisty Budki Suflera, który przyjął propozycję PiS-u i zgodził się kandydować do senatu. Czynny udział w polityce zapowiada też aktor Jan Nowicki [na zdjęciu] a od lat w roli senatora radzi sobie reżyser Kazimierz Kutz.

Czy artysta może być dobrym politykiem? - Jeżeli jest zainteresowany życiem publicznym i działaniem społecznym, nie będzie gorszy od przedstawiciela innego zawodu. Najlepszym przykładem na to jest Ronald Reagan - mówi Cichosz.

Jednak wejście w politykę to jedno, a wynajmowanie swojej twarzy na potrzeby kampanii - drugie. Przynajmniej tak twierdzą sami zainteresowani. W piątek gruchnęła wiadomość, że Michał Wiśniewski zaśpiewa dla Samoobrony. Mało tego, na potrzeby koncertów w ramach imprez politycznych partii Wiśniewski przyspieszył reaktywację Ich Troje.

- Ich Troje jest grupą otwartą na propozycje. Poproszono nas o oprawę artystyczną imprez Samoobrony i zgodziliśmy się. To normalna praca - przekonuje Joanna Blangiewicz, menedżerka Michała Wiśniewskiego. Praca, za którą Ich Troje dostanie odpowiednią zapłatę. Jak dużą, Blangiewicz zdradzić nie chce. Przypadkiem określa pojawienie się nowej, traktującej o polityce piosenki Ich Troje, która ma być motywem przewodnim imprez Samoobrony. - Ten utwór powstał jakiś czas temu. Michał z Jackiem (Łągwą, muzykiem i naczelnym kompozytorem Ich Troje - red.) piszą różne piosenki, np. o miłości na Dzień Zakochanych. Dlaczego nie miałaby powstać piosenka o Polsce na czas wyborów? - pyta Blangiewicz. O tym, że Ich Troje nie przywiązuje wagi do tego, dla kogo gra, świadczy przykład kampanii sprzed czterech lat, kiedy Michał Wiśniewski z zespołem śpiewali: "A wszystko to, bo Leszka kocham" na przedwyborczych imprezach SLD. Na pytanie, czy grupie bliska jest polityka Samoobrony, Blangiewicz odpowiada, przypominając telewizyjny program "Jestem, jaki jestem". Wiśniewski zaprosił do niego Andrzeja Leppera i wypominał mu noszenie drogich, markowych ubrań przez jego rodzinę w czasie, gdy szef Samoobrony publicznie opowiada o biedzie w Polsce. - To powinno panu wystarczyć za odpowiedź - kwituje Blangiewicz.