Mister Limon - przyjaciel walijskiego księcia
Coroczny Międzynarodowy Festiwal Szekspirowski oraz planowana budowa nowego gmachu teatru w Gdańsku - to tylko najważniejsze wydarzenia, które Trójmiasto zawdzięcza angliście i teatrologowi JERZEMU LIMONOWI.
Limon jest założycielem i prezesem Fundacji Theatrum Gedanense, która organizuje Festiwal Szekspirowski. Jednak jej celem numer jeden jest rekonstrukcja teatru elżbietańskiego, jaki funkcjonował w Gdańsku od XVII wieku (czytaj o nim poniżej). Dzięki swoim kontaktom Jerzy Limon zdołał nakłonić do pomocy w tym przedsięwzięciu wiele znanych postaci: patronem fundacji jest Jego Królewska Wysokość książę Walii Karol, przewodniczącą rady sponsorów Jolanta Kwaśniewska, honorowym patronem Andrzej Wajda, a honorowymi członkami Stanisław Barańczak i Günter Grass.
Jerzy Limon urodził się w roku 1950 w Malborku, lecz praktycznie całe życie, od 1952 roku, mieszka w Sopocie. Trójmiasto porzucił tylko na moment - studiował na Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu. Powrócił stamtąd do Sopotu, otrzymując stanowisko adiunkta na Uniwersytecie Gdańskim. Obecnie jest już profesorem, pracownikiem Instytutu Anglistyki UG. Zawodowo interesuje się przede wszystkim angielskim dramatem elżbietańskim. Większość swoich prac naukowych wydał poza granicami naszego kraju, między innymi "Dangerous Matter. English Drama and Politics in 1623/24" (Cambridge University Press 1986) oraz "The Masque of Stuart Culture" (University of Delaware Press 1990). W Polsce opublikował "Gdański teatr elżbietański" (1989), "Między niebem a sceną. Przestrzeń i czas w teatrze" (2002) oraz "Trzy teatry" (2004). Wspólnie z Władysławem Zawistowskim tłumaczył dramaty elżbietańskie (w tym kilka autorstwa Szekspira) oraz utwory Toma Stopparda.
Jerzy Limon jest również pisarzem, na swoim koncie ma cztery powieści: "Muenchhauseniada" (1980), "Kaszubska Madonna" (1991), "Wieloryb" (1998) i "Koncert Wielkiej Niedźwiedzicy" (1999). Dwie z nich - "Kaszubska Madonna" i "Wieloryb" to apokryfy. W przypadku "Wieloryba" - wysoko ocenionego przez krytykę dzieła, składającego się jakoby z samych tekstów źródłowych, zbieranych przez fikcyjną Helenę Szymańską- nazwisko Limona nie pojawia się nawet na okładce i karcie tytułowej.
