Efektowny skok słynnego kasiarza
"Hallo Szpicbródka, czyli ostatni występ króla kasiarzy" w reż. Wojciecha Kościelniaka w Teatrze Syrena w Warszawie. Pisze Jacek Marczyński w Rzeczpospolitej.
Stołeczna Syrena nie skopiowała filmu "Hallo Szpicbródka", lecz na jego kanwie zrobiła nowoczesne, oryginalne i dynamiczne widowisko.
Tytuł to wprost idealny dla obchodzącego 65. urodziny Teatru Syrena. Nawiązuje do jego tradycji, bo w przaśnych czasach PRL odwoływał się on do atmosfery i humoru międzywojennych kabaretów i rewii Warszawy. Jeden z takich teatrzyków wykreowali również na ekranie w epoce późnego Gierka twórcy kinowego przeboju "Hallo Szpicbródka".
Proste przeniesienie tego filmu do Syreny byłoby wszakże i niebezpieczne, i niemożliwe. Widz zacząłby porównywać starania aktorów do dawnych kreacji Kwiatkowskiej, Kownackiej, Fronczewskiego czy Kobuszewskiego. A przede wszystkim na skromnej scenie przy ul. Litewskiej zmieści się zaledwie kilka girls i maleńkie schody. - Tu można wystawiać rewietki, a nie rewie - mawiał były dyrektor Syreny Zbigniew Korpolewski, i miał rację.
Na szczęście Wojciech Kościelniak nie poszedł tą drogą. Ten doświadczony reżyser muzycznych widowisk zachował swój styl wypracowany choćby w świetnej "Operze za trzy grosze" we Wrocławiu czy musicalowej wersji "Lalki" Prusa w Gdyni. Podobną konwencję zastosował inscenizując opowieść o kasiarzu, który ,by ułatwić sobie włamanie do banku, kupił teatr. Znalazł w nim tancerkę i zakochał się w niej bez granic.
Kościelniak w swoich widowiskach nie odtwarza realnego świata, kreuje własny, którego korzeni szukać trzeba w niemieckim ekspresjonizmie z jego tendencją do przerysowań sytuacji i postaci. W "Hallo Szpicbródka" jest wszakże jeszcze jedno źródło inspiracji: film. Ale nie ten, na którego kanwie powstał obecnie spektakl, lecz kino z czasów, w których rozgrywają się przygody kasiarza.
Dzięki temu widowisko zyskało slapstickowe tempo, a wykonawcy grają w manierze typowej dla kina niemego i pierwszych komedii dźwiękowych. Oglądamy galerię filmowych typów sprzed lat - amanta i niewinną dziewczynę, zblazowanego gwiazdora i kapryśną gwiazdę, niezdarnego dyrektora rewii i policyjnego tajniaka. Wszyscy zostali ukazani w sposób przerysowany, jakby na scenę zeszli wprost z ekranu.
Kościelniak stawia na pracę zespołową, nawet w utworach opromienionych przez lata słynnymi kreacjami aktorskimi, jak "Opera za trzy grosze", bohaterów chętnie wtapia w tłum. Podobnie uczynił i tym razem. Syrenie, co prawda, obcy był przez lata duch działania w zespole, więc aktorzy lepiej czują się, gdy mają swoje pięć minut:
Katarzyna Żak prezentująca słynne "Roztańczone nogi", Michał Konarski jako wyrazisty klakier Rudy czy Jacek Pluta zgrywający się w roli Tajniaka. Piotr Polk obronił zaś swój naturalny wdzięk jako kasiarz Szpicbródka.
- Dzięki nowej ustawie emerytalnej w wieku 65 lat nie musimy przechodzić na emeryturę - powiedział z okazji jubileuszu dyrektor teatru Wojciech Malajkat. Z ostatniej premiery sądząc, jego Syrena zaczyna raczej nowy etap życia. Co z niej wyrośnie w nowym wcieleniu, jeszcze nie wiadomo.
Przeczytaj więcej o: Hallo Szpicbródka, Teatr Syrena, Wojciech Kościelniak, Wojciech Malajkat, syrena
