Guwernantka a sprawa polska
"Dzisiaj Anglia stanowi spuściznę po rządzie, którego jedyną i świętą receptą na wszystko był egoizm. Anglicy byli z niego dumni, sekta właścicieli garniturów w jodełkę, zwących się busy executives [harujący naczelnicy], rozprzestrzeniała się po kraju [...]. Anglia postanowiła wyzyskiwać samą siebie i postawiła w tym celu do dyspozycji całą armię yuppies. Jako raj na ziemi obiecano każdemu dom. Ludzie wzięli się do dzieła i z całkiem nieangielskim pośpiechem doszli do czegoś. Państwo oświadczyło dumnie, że o nic nie będzie się troszczyć się, bo każdy powinien troszczyć się o siebie, a któżby zamiatał ulice dla innych. Zniknęła obłuda, będąca właściwym spoiwem angielskiego życia. Hasłem wszystkich stało się w krótkim czasie 'każdy dla siebie' i niech diabli biorą innych. Okazało się - co przyznaję ku mojemu zdumieniu - że egoizm równie dobrze nadaje się na temat kazań co altruizm. Naczelnym kaznodzieją w kraju stała się kobieta, która niezmordowanie potępiała wszystko, co robiono dla innych [...]. Z wody, powietrza, ognia zrobiono interes i żywioły te albo rozkwitały, albo też marniały, przeważnie marniały [...]. Dzięki niej ( kobiecie kaznodziei) niektóre miasta zohydniały [...]. Szkoły się popsuły, żeby dzieci w porę rozglądały się za własnym przedsiębiorstwem i nabierały odpowiedniej twardości serca. [... Ponieważ każdy człowiek skłania się ku szubrawstwu, którego z trudem sobie zabrania, społeczność angielska, której na wzór innych społeczności pozwolono być podłą, odetchnęła z ulgą. [Ci, którzy] mieli najlepszą kindersztubę [...] guwernantkę, która głosiła przeciwieństwo tego wszystkiego, do czego ich kiedyś zachęcano, przyjęli teraz z najwyższym zachwytem".
Elias Canetti "Party pod wojennym niebem"
W Polsce guwernantka jest obłudna.
