Artykuły

Teatr Polski Irlandia zaprasza na projekcję filmu dokumentalnego o Ewie Hołuszko "Ciągle wierzę".

"Ciągle wierzę"

W reżyserii Magdaleny Mosiewicz

Czwartek, 1 sierpnia 2013, godz. 18.00

Project Arts Centre, Cube Space

http://goo.gl/maps/N4rfv

Wstęp wolny

"Nie ma zmiany płci, moja płeć zawsze była żeńska"

(Ewa Hołuszko w filmie "Ciągle wierzę").

"A czym jest płeć? Bo jeśli uważamy, że płcią są genitalia () to możemy mówić o zmianie płci, ale chyba tak nie myślimy. Nie ma innej definicji płci jak człowiek w całości, czyli wszystko czym jesteśmy jest jakoś związane z płcią" (Anna Grodzka w wywiadzie z Paulem Traversem).

Teatr Polski Irlandia jest już na półmetku dwutygodniowej realizacji scenicznej "Ciał obcych" Julii Holewińskiej w jednej z najważniejszych przestrzeni teatralnych w Dublinie - Project Arts Centre . Drugi tydzień będzie obfitował w dodatkowe wydarzenia, które poszerzą spektrum zagadnień poruszanych w spektaklu. W czwartek 1 sierpnia odbędzie się bowiem projekcja filmu dokumentalnego o Ewie Hołuszko, której historia stała się również inspiracją dla Julii Holewińskiej do napisania sztuki Ciała obce nagrodzonej Gdyńską Nagrodą Dramaturgiczną.

Ewa Hołuszko jest byłym członkiem Solidarności i działaczem społecznym na rzecz mniejszości narodowych. Została odznaczona odznaką Zasłużony Działacz Kulturyoraz Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. W 2000 roku przeszłaoperację zmiany płci i zmieniła imię z Marka na Ewę. Ewa działa również na rzecz osób transpłciowych.

Teatr Polski Irlandia będzie miał zaszczyt gościć panią Ewę w Dublinie i z tej okazji zaplanowana jest również dyskusja pospektaklowa w czwartek 1 sierpnia. W rozmowie, oprócz Ewy Hołuszko, weźmie też udział reżyserka filmu "Ciągle wierzę" Magdalena Mosiewicz i dyrektor Transgender Equality Network Ireland Broden Gambrione. Dyskusję poprowadzi Willie White, dyrektor Dublin Theatre Festival.

Teatr Polski Irlandia przygotował również nagranie, w którym aktor Paul Travers - odgrywający główną rolę Adama/ Ewy w spektaklu - przeprowadza wywiad z posłanką polskiego parlamentu Anną Grodzką. Wywiad jest dostępny na kanale youtube: http://youtu.be/q6qMr9PBRZ4. Przyjazd Ewy Hołuszko i Magdaleny Mosiewicz wspierany jest przez Ambasadę Rzeczypospolitej Polskiej w Dublinie.

"Ciała obce" będą wystawiane do 3 sierpnia w Project Arts Centre.

Miejsce: Project Arts Centre, 39 East Essex Street, Temple Bar

Daty: 24 lipca - 3 sierpnia 2013

Pokazy przedpremierowe: 22 i 23 lipca 2013

Godzina: 20.15

Spektakle popołudniowe: 27 i 3 August July, 14.30

Bilety: 14/12/10

Rezerwacje: http://projectartscentre.ie/programme/whats-on/1804-foreign-bodies

Biuro Obsługi Widza: 01 8819 613

Tłumacz: Artur Zapałowski

Reżyser: Lianne O'Shea

Producent: Anna Wolf

Dramaturg: Kasia Lech

Oprawa Graficzna: Beata Baryłka

Reżyseria świateł: Gabriel Peelo

Kompozycja muzyki i dźwięku: Daniel Figgis

Inspicjent: Romina Cruanas

Obsada: Amy Therese Flood, Anthony Kinihan, Ciaran Cooglan, Fiona Lucia McGarry, Kasia Lech, John Currivan, Paul Travers, Shane Connolly, Sonya O'Donoghue,

Spektakl "Ciała Obce" jest wspierany przez Ambasadę Rzeczypospolitej Polskiej i Medicus Medical Centre oraz produkowany we współpracy z National Lesbian and Gay Federation.

***

Polish Theatre Ireland:

Celem Polish Theatre Ireland jest przeplatanie polskich i irlandzkich sposobów na teatr i łączenie cech irlandzkiego system teatralnego z naturą polskiego dramatu, po to aby stworzyć nowy teatralny głos w irlandzkiej kulturze. Polish Theatre Ireland kreuje przestrzeń dla polskich emigrantów w irlandzkim sektorze kulturalnym, które odpowiada ich umiejętnościom, kompetencjom i doświadczeniu. Polish Theatre Ireland jest miejscem otwartej artystycznej wymiany i współdziałania oraz miejscem do dyskusji o społecznych kwestiach.

Blog: www.polishtheatre.wordpress.com

Facebook: https://www.facebook.com/polishtheatreireland

Twitter: https://twitter.com/ptidublin

PTI na stronie PAC's: http://www.projectartscentre.ie/programme/whats-on/1804-foreign-bodies

***

Julia Holewińska

Urodzona w 1983 w Warszawie, absolwentka Akademii Teatralnej w Warszawie na Wydziale Wiedzy o Teatrze. W 2010 Julia wygrała Gdyńską Nagrodę Teatralną za Ciała obce. Jest autorką następujących dramatów: Krzywicka/krew, Ziemia niczyja, Ciała obce, Rewolucja Balonowa, 12/70, Zina i Wodewil. Jej sztuki, wystawiane i publikowane w Polsce i za granicą, zostały przetłumaczone na angielski, rosyjski, niemiecki, hiszpański, włoski, czeski i kataloński. Julia jest stypendystką Ministerstwa Kultury, Rządu Francuskiego i Urzędu Miasta Warszawy. Brała udział w wielu międzynarodowych spotkaniach dramatopisarzy, w tym w prestiżowym L'Obrador d'estiu w Sala Beckett w Barcelonie. Jej sztuka Ciała obce nie tylko wygrała Gdyńską Nagrodę Teatralną w 2010, ale w 2012 roku znalazła się w finale Stückemarkt i Prix Europa. Podczas ostatniego z tych konkursów słuchowisko radiowe na podstawie Ciał obcych zdobyło brązowy medal.

***

Ewa Hołuszko - inspiracja dla Ciał obcych (za stroną http://ciaglewierze.blogspot.ie/)

Ewa mieszka na obrzeżach Warszawy, z kilkoma psami i kotami. Zarabia na życie wpisując dane do komputera - miało to być zajęcie na chwilę, ale ta chwila trwa już lata. Skończyła fizykę i pedagogikę, kiedyś uczyła na Politechnice. Ale to było przed operacją korekty płci.

Jej prywatna "transformacja" zaczęła się w czasie, kiedy trwała transformacja ustrojowa Polski - zmieniała się gospodarka, system polityczny, społeczeństwo. Ewa Hołuszko była jedną z tych, którzy walczyli o te zmiany - jako Marek Hołuszko. Marek współtworzył ruch Solidarności, był delegatem na I Zjazd, doradcą strajku w Wyższej Szkołe Pożarnictwa z ramienia Solidarności.

Marzył o Polsce pluralistycznej, kraju wolności i równości.

Ale nigdy w czasach tej działalności nie wyjawił swoich najbardziej osobistych marzeń: by skorygować płeć i stać się w pełni kobietą - którą czuł się od dzieciństwa.

Kiedy proklamowano stan wojenny Marek działał w konspiracji, w końcu został aresztowany. W czasie śledztwa nie przyznał się do niczego, nie zdradził żadnych kontaktów. Został zwolniony i wyjechał na Zachód.

Wrócił po 1989 roku. Polska była wolnym krajem. Przeszedł kurację hormonalną, operację i proces sądowy potwierdzający nową tożsamość. W wieku 50 lat Marek został Ewą, a raczej Ewa przestała być Markiem, a stała się sobą.

Starzy znajomi, którzy w międzyczasie zajęli ważne stanowiska w rządzie i lokalnych władzach woleli nie pokazywać się w towarzystwie "dziwadła".

Pracodawcy zwalniali ją pod byle pretekstem. Rodzina wstydzi się tego, co się stało. Wolność, o którą walczyła Ewa okazała się ograniczona.

Społeczeństwo trzymane kilkadziesiąt lat w politycznej zamrażarce, żyjące wedlug prostego podziału na "onych" - "władzę" i "nas" - "ludzi", nie było przygotowane na radzenie sobie z różnorodnością. Ale rodzą się nowe ruchy protestu. Ewa znowu chodzi na demonstracje, teraz na feministyczne. Ciągle wierzy, że warto walczyć o zmiany.