Paryż. Festival d'Automne
Robert Wilson pokaże spektakl z muzyką CocoRosie, Tilda Swinton stanie się modelką-manekinem, na którym tworzona będzie "wieczna sukienka". Program tegorocznego paryskiego festiwalu Festival d'Automne zapowiada się imponująco.
O paryskim Festival d'Automne, odbywającym się co roku od połowy września do początku stycznia, można opowiedzieć chociażby z pomocą plakatów. Nazwiska twórców, którzy przygotowywali afisze dla tego największego wydarzenia kulturalnego jesieni w Paryżu, przyprawiają o zawrót głowy. Pierwszy plakat - węża - stworzył Pierre Alechinsky, charakterystyczny bazgroł narysował pod koniec lat 70. czołowy nowojorski abstrakcjonista Cy Twombly; rok wcześniej Joan Miró użyczył mu niebieskiego koloru znanego z cyklu "Bleu".
Oczywiście nie same plakaty wystarczą, by na spektakle, koncerty czy performance przyciągnąć tłumy paryżan i turystów. Jednak z jakichś powodów ta sztuka się udaje. Co roku przez ponad dziewięćdziesiąt dni nad Sekwaną odbywa się ponad 350 wydarzeń, w których bierze udział 100 tys. widzów (dla porównania: tyle mieszkańców ma warszawskie Śródmieście).
"Piotruś Pan" dla dorosłych
Wydaje się, że przyczyną, dla której mieszkańcy i przyjezdni decydują się zamienić lampkę wina w jednej z tutejszych kafejek na bilet na festiwal, jest niestandardowy program. "Klasyczne" spektakle teatralne stoją w nim obok wydarzeń nieoczywistych, łączących we współpracy ludzi z różnych dziedzin sztuki. Było tak zresztą od samego początku - podczas paryskich jesieni międzynarodowa publiczność mogła się zetknąć ze spektaklami Jerzego Grotowskiego czy Petera Brooka, ale również z performance'ami Laurie Anderson czy współczesną muzyką Japonii lub Madagaskaru.
W tym roku obiecująco zapowiadają się szczególnie dwa pokazy. Pierwszym z nich jest przedstawienie jednej z najważniejszych postaci współczesnego teatru - Roberta Wilsona - z muzyką duetu muzycznego CocoRosie. "Piotruś Pan" amerykańskiego reżysera (przy udziale aktorów berlińskiego teatru Ensemble) przypominać będzie raczej Davida Bowiego z lat 80. -androginicznego, odciętego od rzeczywistości młodzieńca - niż chłopca, który za nic nie chce wejść w świat dorosłych. Dla bardziej konserwatywnych widzów Festival d'Automne przygotował również wcześniejsze dzieła Wilsona: najbardziej interesującym wydaje się opera "Einstein on the Beach", do której muzykę stworzył Philip Glass - pierwsza i najdłuższa spośród wszystkich stworzonych dotąd przez kompozytora.
Komentarz o przemyśle modowym
Pod koniec listopada z kolei szykuje się gratka nie tylko dla zainteresowanych performance'em, ale przede wszystkim dla fanów Tildy Swinton. Pamiętamy, jak brytyjska aktorka pojawiła się nieoczekiwanie w szklanym akwarium w nowojorskim Museum of Modern Art.
W Paryżu, podczas Festival d'Automne, Swinton stanie się modelką-manekinem, na którym tworzona będzie "wieczna sukienka". "Eternity Dress" - taką nazwę nosi performance tworzony we współpracy z Muzeum Mody. Ma być sprzeciwem wobec ciągłej produkcji bezużytecznych ubrań i przemysłu mody, który zapomniał o swoich początkach i swojej misji. "Eternity dress" to drugi występ Tildy Swinton na festiwalu: przed rokiem, również wspólnie z Olivierem Saillardem, dyrektorem Muzeum Mody, uczestniczyła w performance "The Impossible Wardrobe".
W programie festiwalu znajdzie się również polski akcent - premiera nowego przedstawienia Krystiana Lupy "Perturbation (Zaburzenia)" według Thomasa Bernharda. Spektakl przygotowywany jest we współpracy z paryskim Théâtre National de la Colline.
Festiwal nie obejmuje tylko Paryża, ale również jego przedmieścia. Spektakle dzieją się nie tylko w muzeach, takich jak Luwr, d' czy Centre Pompidou, ale też w małych atelier artystycznych, na przykład La Maison Rouge - fundacji od 13 lat zajmującej się sztuką współczesną. Trudno więc uwierzyć, że stolica Francji nie jest wciąż stolicą sztuki - jest nią przynajmniej przez trzy ostatnie miesiące roku.
