Szklana menażeria
Rodzina Wingfieldów żyje w jednej z czynszowych kamienic St. Louis. Tom, zastępując nieobecnego ojca, pracuje w fabryce. Marzy o innym życiu. Nie może jednak porzucić matki i kalekiej siostry, która, wstydząc się ułomności, chroni się w świecie kolekcji szklanych zwierzątek. Czas płynie wśród wymówek i histerii matki, wybuchów złości Toma. Wszyscy oczekują cudownego zdarzenia, które odmieni ich los Pewnego dnia pojawia się gość, kolega Toma z pracy. Prostota, optymizm, normalność, jaką wnosi swoją obecnością, nie uszczęśliwia ich, ale pozwala inaczej spojrzeć na rzeczywistość.
"Szklana menażeria" była pierwszym znaczącym sukcesem Tennessee Williamsa (1914-1983), a jej wystawienie w 1945 roku dało autorowi pozycję, którą później potwierdziły takie sztuki jak "Tramwaj zwany pożądaniem" czy "Kotka na rozpalonym blaszanym dachu". Spośród całej plejady świetnych dramaturgów amerykańskich lat 40. i 50. Williams jest do dziś najbardziej popularny, a "Szklana menażeria" jest chyba rekordzistką w liczbie wystawień (w Polsce około 30 inscenizacji). Dzieje się tak nie tylko ze względu na znakomitą konstrukcję dramaturgiczną, wspaniale napisane role, sugestywny, poetycki nastrój, lecz przede wszystkim z powodu niezmiennej aktualności i prawdy tej opowieści o ludzkiej samotności, marzeniach.
