Artykuły

- Wciąż prowadzę zawikłane rozmowy z żeńską częścią zespołu aktorskiego - zdradza JACEK GŁOMB, dyrektor Teatru im. Modrzejewskiej w Legnicy.

Przepytujemy Jacka Głomba [na zdjęciu], dyrektora Teatru im. Heleny Modrzejewskiej w Legnicy:

Pierwszy krok w chmurach...

- Mój pierwszy wydrukowany i podpisany nazwiskiem tekst w gazecie. Miałem 12, może 14 lat i mój tato, szef zakładowej gazety "Tarnowskie Azoty" wziął mnie na "współpracownika od sportu". Budowano wtedy lodowisko w Tarnowie, bardzo długo je budowano i napisałem o tym tekst, raczej notatkę interwencyjną, tato mi ją kilka razy poprawiał, ja protestowałem, ale to nie było ważne. Ważne, że miałem kwit potwierdzający, że jestem dziennikarz, nie spałem całą noc, raniutko pobiegłem do kiosku i wykupiłem cały nadział.

Stawka większa niż życie...

- Zawsze i wciąż kojarzyć mi się będzie z Hansem Klossem, który - o czym się niedawno dowiedziałem - nazywał się jakoś bardzo po polsku i urodził się w Kościerzynie, jednym z miejsc, z którymi jestem emocjonalnie związany. Żyje tam Janek Dittrich, Kaszub z rodziny mieszkającej tam od zawsze, który swoje ambicje (filmoznawstwo) porzucił na rzecz rodzinnej profesji - prowadzi sklep z zabawkami. Ten sam sklep zaopatrywał przed wojną polskich pograniczników z KOP w misie i konie na biegunach - niedaleko Kościerzyny przebiegała granica. Janek jest wielkim patriotą regionu i admiratorem teatru, przed laty dla połowy Kościerzyny graliśmy "Koriolana". W prologu mało nie podpaliliśmy miejscowego składu makulatury.

W tak pięknych okolicznościach przyrody...

- Hiszpania. Gdybym mógł "przenieść" naszą - wierzę - wierną widownię, to wywędrowałbym do Hiszpanii. To moje (nasze, z Małgosią, moją żoną) marzenie. Nie tylko dlatego, że Don Kichot, FC Barcelona, ciepło i świetna współczesna literatura (polecam "Cień wiatru" Zafona, genialna książka!) Ale dlatego, że świat inny-jaśniejszy.

Filmowy zawrót głowy...

- Zawroty głowy miewam tylko z przemęczenia ciężką pracą ku chwale ojczyzny. A już poważnie - staram się mocno stąpać po ziemi, jednocześnie patrząc w niebo. Określenie to wymyśliła moja emerytowana już główna księgowa, Teresa Wagiel. Teresko, słowo, w moich niewątpliwie obszernych pamiętnikach masz pewne miejsce.

Wsiąść do pociągu byle jakiego...

- W czasie studiów - jednych i drugich, razem trwało to 9 lat, okropność - przejeździłem pociągami Polskę wzdłuż i wszerz. Mimo to PKP nie przyznały mi statusu honorowego kolejarza. Teraz podróżuję samochodem. Jednym z nielicznych przywilejów bycia dyrektorem jest posiadanie służbowego samochodu ze świetnym kierowcą, Krzyśkiem Gębskim, z którym przemierzamy Polskę wzdłuż i wszerz.

Być albo nie być - oto jest pytanie...

- Być - innych wariantów nigdy nie rozpatrywałem.

Miłość Ci wszystko wybaczy...

- Miłość w życiu istoty rozwiniętej jest najważniejsza, ale, wybaczcie Państwo, nie jest to temat do zwierzeń.

Przepraszam, czy tu biją...

- Dawno temu, na wakacjach, uderzyłem kuzynkę drewnianym karabinem. Lanie, jakie dostałem od wujka, pamiętam do dziś. Od tego dnia nie uderzyłem nigdy nikogo.

Na dobre i na złe...

- Z Małgosią - nie mieliśmy .. w życiu łatwo, czekaliśmy na siebie, teraz jesteśmy i to jest najważniejsze spotkanie w moim życiu.

kobiety wolą twardzieli...

- Nie mam o tym zielonego pojęcia. Ja zawsze wolałem kobiety, i więcej łączyło mnie z płcią przeciwną (począwszy od uroczych kuzynek z Brzeska...) niż z moimi kolegami - rówieśnikami. Nigdy nie byłem twardzielem, a mam niejasne poczucie, że kilka kobiet darzyło mnie sympatią.

Być mężczyzną...

- "Pan robi taki męski teatr, panie Jacku", powiedział mi parę lat temu mój serdeczny znajomy, wielka postać polskiego teatru operowego, p. Mieczysław Dondajewski. I był to dla mnie jeden z największych komplementów. Dlatego wciąż prowadzę zawikłane rozmowy z żeńską częścią zespołu aktorskiego - chodzi o to, aby panie aktorki zechciały w tym męskim teatrze grać!