Czekam na bicz w rękach reżysera
- Czeka na mnie Król Lear, powinienem go zagrać koło czterdziestki. Makbetem powinienem być już teraz - mówi ERYK LUBOS, aktor Teatru Współczesnego we Wrocławiu.
Aktor Wrocławskiego Teatru Współczesnego na Międzynarodowym Festiwalu Teatralnym Dialog-Wrocław wystąpił aż w dwóch spektaklach: "Made in Poland" i "Nakręcanej pomarańczy" [na zdjęciu].
Małgorzata Matuszewska: Zdominował Pan polską część festiwalu swoimi doskonałymi rolami w "Made in Poland" i "Nakręcanej pomarańczy". Czy czuje się Pan przypisany do wizerunku ostrego, agresywnego chłopaka?
Eryk Lubos: Ja się czuję dzieckiem, zagubionym w wielkim świecie, patrzącym na słońce. Nie wybieram sam takich ról, to reżyserzy zabierają mnie na wycieczki, żebym rozbijał samochody i był agresywnym facetem. Po prostu wykonuję aktorskie zadania, a mam do tego predyspozycje. Nie byłem liderem w szkole, nie dostaję nagród. Nie podlizuję się krytykom ani widowni, tylko gram. Jestem narzędziem reżysera, jeśli to skutkuje, to jest w porządku.
Wszyscy pamiętają agresywne role, a przecież wcześniej recytował Pan "Księgę Koheleta" w "Historii Jakuba" i zagrał subtelnego chłopca w "Pietruszce".
- Gdyby nie było Koheleta i Pietruszki, a także Billy'ego w "Kalece z Inishmaan", nie byłoby tych późniejszych ról. To nie jest tak, że któraś jest najważniejsza. Jeśli "zapładnia" widownię do dialogu ze mną, jeśli dostępuję zaszczytu tego dialogu, to znaczy, że dobrze wypełniam swoje zadanie. Nie ma aktora jednej roli.
Czy jest jakaś wymarzona rola?
- Szekspir trochę napisał. Czeka na mnie Król Lear, powinienem go zagrać koło czterdziestki. Makbetem powinienem być już teraz. Te wszystkie role, które w życiu zagrałem, za pięć-sześć lat powinienem powtórzyć. I czekam na role - wyzwania. Żeby nie było w nich odgrzewania kotletów. Każdy reżyser powinien mi udowodnić, że nic nie wiem, niczego się nie nauczyłem i jestem nikim. Bo jestem nikim. Czekam więc na bicz boży w rękach reżysera. Jestem nikim, a potem możemy zacząć pracować.
