Szekspir na olsztyńskiej scenie
W ciągu 45 lat tylko osiem inscenizacji. Tylko, czy aż? Co pozostało w pamięci?
Pierwszy Szekspir to "Wieczór trzech króli" w reżyserii Zofii Modrzewskiej z 1957 roku! A wiec 12 lat po otwarciu teatru. Niepojęte. Wspomnieniem jest scenografia Zofii Wierchowicz - kunsztowne detale z metalu i drutu ręcznie formowane Po kilku latach te dzieła same w sobie w ramach "odzysku" materiału - rozprostowano.
Drugi Szekspir to "Romeo i Julia" w reżyserii Tadeusza Żuchniewskieiio z 1959 roku Julia - Julia Temersnn. Zaraz potem niezapomniana Anna z "Pamiętnika Anny Frank". Nagrodzona w Toruniu i nagrodą wojewody. Wkrótce potem wyjechała do Izraela.
Trzeci Szekspir - "Poskromienie złośnicy" (1962) w reżyserii Marii d'Alphonse z dekoracjami Danuty Pogorzelskiej. Tytuł recenzji w "Głosie..." - "Stara panna i podrywacz".
Czwarty - "Sen nocy letniej" w inscenizacji Jerzego Grzegorzewskiego. Rok 1966. Początkujący wówczas reżyser szedł tropem analiz Jana Kotta. Zamiast wzorca romantycznego zmysłowy realizm. Na środku sceny kopa siana czy słomy.
Piąty - "Hamlet" (1968) w reżyserii Bogdana Poręby. Zygmunt Nawrocki jako niekonwencjonalny główny bohater Zamiast rozdartego, słabego, cierpiącego młodzieńca - silny atleta w skórzanej kurtce na gołym ciele.
Szósty - "Makbet" (1971) Andrzeja Przybylskiego. Jerzy Grałek w tytułowej roli.
Siódmy - "Jak wam się podoba" (1975) w reżyserii Andrzeja Żarneckiego, Niestety, całkowita pustka w pamięci. Jakie to było przedstawienie?
Ósmy - "Hamlet" Krzysztofa Rościszewskiego. Rok 1983. Na inscenizacji ślad polityki Jan Czechowicz z trudem radzi sobie z główną postacią. Wkrótce emigruje, Ofelię gra Maria Rybarczyk. Gwiazda trzech sezonów.
W kwietniu teatr występuje z kolejną, dziewiątą realizacją dzieła Szekspira " Sen nocy letniej" w reżyserii Jacka Andruckiego.
