Artykuły

Pierwsza publiczna odsłona projektu rozpocznie się 27 marca. "Taniec: Identity.Move!" powstaje we współpracy praktyków i teoretyków tańca współczesnego z 14 krajów wschodniej Europy. Znamy już program lubelskich zdarzeń.

Projekt został zainicjowany w 2013 roku. Po sympozjum w Lublinie kolejnymi etapami projektu będą: Laboratoria - spotkania, warsztaty z coachami w Atenach, Essen, Poznaniu i Pradze trwające od lipca do października 2014 oraz Bazaar - wielkie podsumowanie projektu w maju 2015 roku w Pradze.

Lubelska prezentacja potrwa cały weekend. Złożą się na nią panele dyskusyjne, warsztaty i prezentacje artystów, tancerzy, performerów, choreografów. Marcowe sympozjum jest jednym z etapów dwuletniego projektu badawczego, w którym wezmą udział eksperci i artyści sztuk performatywnych z Bośni i Hercegowiny, Bułgarii, Grecji, Chorwacji, Czech, Niemiec, Węgier, Łotwy, Litwy, Polski, Rumunii, Serbii, Słowacji i Słowenii.

***

Program

IDENTITY.MOVE! SYMPOZJUM

27-30.03.2014, Centrum Kultury w Lublinie

Miejsce: Centrum Kultury w Lublinie

Peowiaków str. 12, 20-007 Lublin

http://ck.lublin.pl/pl/

27.03.2014, czwartek

15.00-16.00 spacer performatywny: ERGONOMICA, Wycieczka Ergonomiczna

17.00-19.30 rejestracja, powitanie

20:00 przedstawienie: Anna Nowicka, the truth is just a plain picture. said bob.

http://vimeo.com/83945438

"I tak, powoli, jesteśmy zastępowani... poprzez nieprzerwany ciąg obrazów, jeden za drugim obezwładniający się wzajemnie, każdy zajmujący miejsce poprzedniego. W szeregu wydarzeń, nad którymi straciliśmy kontrolę.

Gdzie leży granica pomiędzy tym, co rzeczywiste a tym, co fikcyjne?

Co znajduje się pod warstwami iluzji? Nic?"

Solowy projekt Anny Nowickiej (na zdjęciu) jest próbą przyjrzenia się fikcji, rzeczywistości i iluzji jako głównymi elementami tworzącymi przestrzeń, w której żyjemy. Czym jest rzeczywistość i dlaczego "prawdziwe" uważane jest za bardziej wiarygodne niż "fikcyjne"? w jak dużej mierze nasza tożsamości jest wynikiem codziennych kreacji?

koncepcja, choreografia i wykonanie: Anna Nowicka

opieka artystyczna: Peter Pleyer

muzyka: Tian Rotteveel

realizacja techniczna: Łukasz Kędzierski

oprawa graficzna: Filip Gruber Bojovic

strona wizualna: Carito Maldonado, Juliane Brösemann

produkcja: Art Stations Foundation - spektakl powstał w ramach programu rezydencyjnego Solo project - programu rezydencji Art Stations Foundation /starybrowarnowytaniec.pl

przy wspraciu Hochschulübergreifenden Zentrums Tanz Berlin (HZT)

Anna Nowicka - tancerka, choreografka, pedagożka, instruktorka jogi. Absolwentka psychologii  Uniwersytetu Warszawskiego oraz Salzburg Experimental Academy of Dance (SEAD) w Austrii, dyplomowany instruktor tańca współczesnego. Brała udział w spektaklach tanecznych i teatralnych w Polsce i zagranicą. Artystka przez wiele lat uczyła się tańca w Warszawie u Anny Godowskiej, brała także udział w projektach aktora Przemysława Wasilkowskiego. Ważnym doświadczeniem na polu tańca była dla niej praca z Malą Kline i Draganą Alfirevic. W sezonie 2008/2009 uczestniczyła w podyplomowym programie Tomiego Janezica dla performerów w Słowenii i występowała gościnnie razem z grupą En-Knap. Nieprzerwanie pracuje nad własnymi spektaklami.

21:00 film: Karol Radziszewski, America is not ready for this

www.karolradziszewski.com/index.php?/projects/projekt-1/

15.00-20.00 Wolna Przestrzeń Prób - Studio No 3

***

28.03.2014, piątek

09:30-10:00 powitanie / kawa

10:00-12:00 wykład / warsztat: Arachne Kattrin Deufert and Thomas Plischke

12:00-12:30 przerwa / kawa

12:30-14:30 wprowadzenie do projektu, przedstawienie artystów, kuratorów, partnerów

14.30-15:30 lunch

17:30-18:00 wykład: Karol Radziszewski

18:00-18:30 dyskusja

19:00 FLORIN FLUERAS (RO) / BRYNJAR BANDLIEN (NO)

hammer without a master [młot bez mistrza]

Romanian Dance History VIII [Rumuńska historia tańca VIII] rodancehistory.blogspot.com/

Po latach cenzury Stere Popescu, rumuński choreograf, zdecydował się przedstawić swoje poglądy na życie oraz całokształt pracy artystycznej w jednej choreografii - the hammer without a master [młot bez mistrza]. Czterdzieści pięć lat później Brynjar Bandlien, Florin Flueras oraz Antonija Livingstone wrócili do tego utworu. W toku ich pracy, bazującej na wywiadach z bohaterami, ich zainteresowanie przesunęło się z rekonstrukcji "przedmiotu" przedstawienia na grę ze sposobem, w jaki funkcjonują istniejące wspomnienia, oraz na performatywny potencjał wywiadów na styku rzeczywistości i fikcji, teraźniejszości i przeszłości. W centrum tego podejścia pozostały procesy, metody pracy i koncepcje leżące u podstaw oryginalnego utworu, które umożliwiły jego realizację. hammer without a master to artystyczne spotkanie, to próba jednoczesnej refleksji nad dawnymi intencjami i naszym współczesnym rozumieniem sztuki, społeczeństwa i działań - refleksji tak dalekiej, jak pełne pasji było podejście Stere Popescu, i z taką samą odwagą, która pozwala podjąć tematy tak wielkie jak miłość, uczuciowość, sztuka, czas, społeczeństwo, transcendencja i śmierć.

Romanian Dance History VIII: Każdy chce mieć swoją własną historię. A większość leksykonów historii sztuki, podręczników, esejów jest napisanych z zachodniego punktu widzenia. Stąd też perspektywa rekonstrukcji lokalnego kontekstu i lokalnych historii może wydawać się kusząca Ale co miałoby zostać zrekonstruowane? W oparciu o co i według jakich kryteriów? I w sumie dlaczego miałoby to mieć dla nas znaczenie?

koncepcja i wykonanie: Brynjar Bandlien i Florin Flueras.

Specjalne podziękowania dla: Antonija Livingstone i Stere Popescu (Manuel Pelmus)

Produkcja: Bandlien/Pelmus co-produkcja: CNDB Bucharest

Przy wsparciu: Norwegian Arts Council oraz Fond for utovende kunstnere.

Florin Flueras studiował choreografię na UNATC w Bukareszcie i psychologię na Uniwersytecie Targu Mures. Pracował jako psycholog, następnie skoncentrował się na realizowaniu projektów artystycznych w Rumunii i zagranicą. Często zmienia konteksty, w których działa - sztuki wizualne, taniec współczesny, aktywizm, teoria. Jest zaangażowany w projekty takie jak Unsorcery, Postspectacle, Presidential Candidacy, Bezna. Współpracuje z Aliną Popą. Jego dotychczasowe realizacje to m.in. Dead Thinking and Second Body i End Pit w Stambule we współpracy z Popą w 2013 roku, w 2010 - Military Performance on discipline, hammer without a master jako część The Romanian Dance History i przedstawienie telewizyjne: The Last Apocalypse w 2009 roku. florinflueras.blogspot.ro

Brynjar bel Bandlien (1975) zdobył wykształcenie taneczne w swojej rodzinnej Norwegii i w Niemczech. Od 1995 do 1998 roku był zawodowym tancerzem w zespole the Netherlands Dance Theater 2 w Holandii, następnie rozwijał swoją karierę jako tancerz tańca współczesnego na scenie europejskiej. Współpracował z takim artystami jak Vera Mantero, Manuel Pelmus, Raimund Hoghe, Antonija Livingstone, Philipp Gehmacher i Jennifer Lacey. W 2004 roku zamieszkał w Bukareszcie, gdzie należał do grupy założycieli CNDB - The National Center of Dance. Zajmuje się tańcem, nauczaniem jogi, udziela się politycznie i rysuje komiksy. Jako kurator przygotował program Zilele Strimbe (Crooked Days) jako element programu CNDB w 2008 roku. Jako choreograf wystawił O w 2005 oraz Still w 2008. Bandlien mieszka w Oslo, Bukareszcie i Berlinie.

g. 20.30 kolacja

08.00-20.00 Wolna Przestrzeń Prób - Studio No 3

***

29.03.2014, sobota

09:30-10:00 powitanie / kawa

10:00-10:30 wykład: "Nowy Blok Wschodni", Iulia Popovici

Gdy artysta performatywny Manuel Pelmus wraz z zespołem rozpoczął pracę nad spektaklem Rumuńska Historia Tańca (Romanian Dance History (RDH)), sam fakt istnienia takiej historii nie ulegał żadnej kwestii. W założeniach spektakl miał podważyć historię tańca napisaną przez wszechpotężnego zwycięzcę - zachodni kanon. Jednak w miarę postępu Pelmus zaczął dostrzegać potrzebę redefinicji koncepcji historii jako takiej - tak aby mogła być ona pisana przez jej bohaterów, w zupełnym jednej i uniwersalnej wersji dziejów świata. Jakie są elementy "tworzenia własnej historii" i w jaki sposób jest ona (na)pisana? W jaki sposób napięcie pomiędzy założeniem odmienności, a pogonią za "historią innych" wpływa na tożsamość tańca współczesnego? Czy, musząc sprostać wyzwaniu stworzenia od samego początku całego systemu produkcji sztuki (i życia z niego), korzystamy z możliwości wprowadzania nowych struktur, czy raczej szukamy sposobów na reprodukcję starego systemu istniejącego już gdzie indziej? I do jakiego stopnia, koniec końców, błogosławieństwem jest zaakceptowanie bycia wschodnioeuropejskim?

Iulia Popovici jest krytyczką teatralną, krytyczką tańca i kuratorem. Redaguje dział sztuk performatywnych w tygodniku kulturalnym Observator cultural (Bukareszt), pracuje jako konsultant ds. stosunków międzynarodowych oraz kurator w National Dance Center w Bukareszcie. Publikuje na tematy alternatywnej sceny sztuk performatywnych, kolektywów i artystów w Rumunii i Europie Wschodniej, pisze również o tożsamości regionalnej i społecznych wyzwaniach dla sztuki współczesnej (w takich magazynach jak IDEA, Scena.ro, Long April, Criticatac.ro - Romania, UBU - France, Szinház - Hungary; Dialog and Teatr, Poland, HowlRound.com, Critical Stages). W latach 2011-2012 była współkuratorką Independent Performing Arts Platform prezentowanej w ramach festiwalu Temps d'Images festival w Klużu, w 2013 roku w Bukareszcie była kuratorką pilotażowej edycji pokazów niezależnych i eksperymentalnych sztuk performatywnych.

10:30-11:30 dyskusja / mapowanie tożsamości /mapping identities

13:30-15:00 lunch

15:00-15:30 wykład "Nierozerwalnie związane: Estetyka, Performans i Polityka", Rozita Dimova

Tematem wykładu będzie badanie relacji estetyki, performansu oraz polityki zarówno z perspektywy teoretycznej, jak i empirycznej. Jak performans i estetyka wpływają na rekonfigurację hierarchicznych zależności w obrębie grup (etnicznych), płci oraz krajów w kontekście transnarodowym? W jaki sposób style estetyczne, takie jak barok stają się wyrazem szerszych procesów społecznych i transformacji danego państwa? Próbując odpowiedzieć na te pytani Rozuta Dimova przygląda się bliskim związkom pomiędzy estetyką a polityką, i bada, w jaki sposób narodowo-etniczne konflikty są odzwierciedlane w atrakcyjnej wizualnie ornamentyce lub praktykach performatywnych w południowo-wschodniej Europie.

Rozita Dimova uzyskała tytuł doktora antropologii Uniwersytetu Standford w 2004 roku i wykłada na wydziale Slawistyki i Studiów Wschodnioeuropejskich na uniwersytecie w Gandawie (Ghent, Belgia). Jest autorką książki "Etno-barok: materialność, estetyka i konflikt we współczesnej Macedonii (Berghahn, 2013),oraz redaktorem gościnnym jednego z wydań History and Anthropology (zima 2013, tom 24), zatytułowanego "Contested Nation-building within the International 'Order of Things': Performance, Festivals and Legitimization in South-Eastern Europe." Obecnie kończy pisać książkę na temat granic i neoliberalizmu w Europie Południowowschodniej.

15:30-16:00 wykład "Protest jako ciało - Ciało jako protest", Srećko Horvat

W kontekście ostatnich ruchów wolnościowych w różnych zakątkach świata, od "Arabskiej Wiosny" po ruch "Occupy Wall Street", od Turcji po Bośnię widoczne stało się, że to co łączy te - często bardzo różne - protesty to ciało. Z jednej strony ruchy protestacyjne nie mogą być zrozumiane bez odniesienia się do koncepcji ciała, z drugiej strony - nie możemy zrozumieć ciała pomijając aspekt protestu. W słynnej wypowiedzi Marcel Proust stwierdził, że "to właśnie w momentach choroby jesteśmy zmuszeni przyznać, że nie żyjemy sami, tylko jesteśmy nierozerwalnie związani z istotą z zupełnie innego królestwa, od której dzielą nas całe światy, która nic o nas nie wie i w żaden sposób nie może nas zrozumieć: z naszym ciałem". Naszedł czas, aby sparafrazować tę wypowiedź i powiedzieć, że "to właśnie w momentach protestu jesteśmy zmuszeni przyznać, że nie żyjemy sami tylko jesteśmy nierozerwalnie związani z istotą z zupełnie innego królestwa, od której dzielą nas całe światy, która nic o nas nie wie i w żaden sposób nie może nas zrozumieć: z naszym ciałem."

Srećko Horvat jest chorwackim filozofem. Opublikował 8 książek, w tym ostatnio: What Does Europe Want? [Czego chce Europa?] (Istros Books, 2013) napisaną razem ze Slavojem Žižekiem oraz Nach dem Ende der Geschichte [Po końcu historii] (Laika Verlag, 2013). Brał udział w protestach i był korespondentem z Occupy Wall Street, "Arabskiej Wiosny", protestów w Grecji oraz Bośni. Regularnie publikuje w the Guardian, Al Jazeera i the New York Times.

16:00-16:30 dyskusja

16:30-17:00 spacer performatywny: ERGONOMICA, Wycieczka Ergonomiczna

17:00-18:30 nieformalne spotkania, dyskusje, Q&A

19:00 przedstawienie: Damien Rebgetz, Something for the fans

http://www.damianrebgetz.net/Damian_Rebgetz/something_for_the_fans.html

Język to tożsamość. Otaczające nas dźwięki intuicyjnie przywołują wspomnienie domu. Dom jest chmurą dźwięków. W końcu tęsknimy nawet za głośnym szumem z matczynego łona - jakieś urządzenie, choćby suszarka, może go na chwilę zastąpić, dając nam przelotne poczucie bezpieczeństwa. Podobnie jak kociątko zasypiające przy dźwiękach bicia zegara, które przypominają mu bicie serca jego mamy. Codzienne odgłosy są ścieżką dźwiękową naszego dzieciństwa. Migracja rzuca nas w inne dźwiękowe krajobrazy, w których od nowa musimy odkryć, dokąd przynależymy. Jeszcze zanim nauczymy się nowego języka, ego odnajduje się w nowej rzeczywistości, tworzy powiązania ze światem. Biografia muzyka i performera Damiana Rebgetza jest reprezentatywna dla całego pokolenia, które dorastało w rzeczywistości postępującej globalizacji i mobilności. Od dzieciństwa Rebgetz kojarzył proces wyjazdów i przyjazdów ze zmieniającymi się językami, geografiami, przedmiotami, historiami i praktykami kulturowymi.

W "Something for the fans" wentylatory wydają dźwięki, które - niczym akustyczna wersja magdalenki Prousta - przenoszą Rebgetza z powrotem do jego australijskiego dzieciństwa. Oddalony o kontynenty, klimaty i klika stref czasowych eksploruje skrajne bieguny - wspomnienia i przedmioty codziennego użytku. Mediatorem jest ta szczególna intymność, którą niesie dźwięk. Wentylatory nabierają nowych znaczeń, stają się mitycznymi muzycznymi instrumentami. Jak opowiedzieć za ich pomocą dźwiękową autobiografię? Czy można poczuć wspólnotę z orkiestrą wentylatorów? "Something for the fans" to utwór o uczuciu bycia w domu i jednocześnie próba negocjacji poczucia dyskomfortu, jaki niesie ze sobą to pojęcie, w kontekście tożsamości, symboli i mitów. Jedno z najlepszych przedstawień ostatniej edycji teatralnego biennale Impulse w Berlinie, "Something for the fans" jest fantastyczną okazją do odświeżenia sposobu myślenia o związkach sztuk performatywnych z muzyką.

Koncepcja I tekst: Damian Rebgetz

we współpracy z: Damian Rebgetz, Dominik Hallerbach, Timo Schmidt

Kostiumy: Emma Cattell, Kerstin Honeit

Dramaturgia: Jessica Páez

Produkcja: Marta Hewelt

Dyrketor technika: Torsten Schwarzbach

Asysten artystyczny: Dominik Hallerbach

Asystent techniczny: Timo Schmidt

Damian Rebgetz urodził się w Darwin w 1978 roku. Studiował śpiew klasyczny (w Qld Conservatorium of Music) i teatr muzyczny (West Australian Academy of Performing Arts). Od 2007 mieszka w Berlinie, gdzie w 2010 roku ukończył studia magisterskie z zakresu dźwięku na Akademii Sztuk Pięnych. i otrzymał Stypendium im. Elsy Neumann Landu Berlin. Współpracował przy spektaklach teatrów muzycznych w Niemczech i Szwajcarii, w tym z reżyserami Ruedim Häusermannem ('Gang zum Patentamt') oraz Anna-Sophie Mahler ('Poor Tony Krause - Unendlicher Spaß'); przy instalacjach teatralnych Dominica Hubera ('Warten auf die Barbaren' i 'Hotel Savoy'); i jako artysta gościnny w przedstawieniach kolektywu Gob Squad ('Western Society'). Jego przestawienia teatru muzycznego tworzone dla teatrów i przestrzeni publicznych badają zjawiska dźwięku i praktyki słuchania i inspirowane są wątkami autobiograficznymi, nauką oraz fikcją, m.in.: solo 'Something for the Fans' (Impulse Festival / HAU Hebbel am Ufer 2013); dźwiękowy spacer performatywny 'Heartbreakers Reunion Tour' (klangstaetten-stadtklaenge Festival Braunschweig 2012/13) oraz 'To cross the house' (House of World Cultures Berlin 2009); oraz wykład sound surround 'Voice Box - That thing in your throat' (Hundert Grad Berlin / Ars Electronica Festival 2012). Stworzył również instalacje dźwiękowe w ramach słowackiej odsłony X-Apartments (2013) i dla Neuköllner Oper, SingUhr Hörgalerie, Club Transmediale, CrelleTon Galerie.

g. 20.30 kolacja i impreza

30.03.2014, niedziela

wyjazd