Wrocław. "wtw://strefy_kontaktu 2016" w Teatze Współczesnym
To realizowany od początku sezonu 2012/2013 projekt różnorodnych działań artystycznych, których kulminacja nastąpi w 2016 roku w czasie ESK.
- Kierujemy propozycję współpracy do wszystkich, którzy czują związek z duchem tej nie bojącej się eksperymentu awangardy - mówi dyrektor WTW Marek Fiedor. - Dedykujemy im słowa, które napisał na sześćdziesięciolecie Wrocławskiego Teatru Współczesnego Tadeusz Różewicz: "Nowa sztuka powstaje przez wynalezienie nowej formy, nowego wyrazu, nowego języka i składni, nie przez składanie najszlachetniejszych deklaracji, nie przez angażowanie się w słuszne i jedyne poglądy polityczne, nie przez podpisywanie listów i protestów, nie przez składanie wyznań, że jesteśmy pełni najszlachetniejszych uczuć humanitarnych i humanistycznych. Twórca zaangażowany to twórca zaangażowany w walkę o nową formę".
Wydarzenia skupiają się na twórczości Helmuta Kajzara, Tymoteusza Karpowicza i Tadeusza Różewicza. WTW ogłosił zamknięty konkurs dramaturgiczny na utwór inspirowany twórczością tych artystów [rozstrzygnięcie 1 października 2015] i otwarty konkurs na koprodukcję premier dzieł tych pisarzy [rozstrzygnięcie 1 X 2014]. W 2016 roku w trzech odsłonach festiwalu zostaną zaprezentowane rezultaty tych dwóch konkursów oraz inne przedsięwzięcia WTW.
Kajzar, Karpowicz, Różewicz od lat sześćdziesiątych XX wieku wyznaczali artystyczny profil Wrocławskiego Teatru Współczesnego. Każdy na swój sposób wytyczał własną ścieżkę poszukiwań, ale wspólna była ich niezgoda na zastane narracje teatralne, poszukiwanie nowego języka scenicznego oddającego niejednoznaczność świata. Ich twórcza anarchia rozbijała świat i sklejała go w nowym poetyckim porządku, który nie zapominał o dojmującej realności ludzkiego istnienia.
Celem projektu wtw://strefy_kontaktu 2016 jest zaprezentowanie fenomenu Wrocławia jako miasta, w którym powstawały i były realizowane na scenie ważne zjawiska polskiego dramatu współczesnego. WTW zaprasza do współpracy artystów teatru, pytając ich, czy strategie twórcze Różewicza, Kajzara i Karpowicza są podejmowane przez kolejne pokolenia dramatopisarzy, co z tej tradycji zostało, czy Wrocław nadal jest miejscem inspirującym dla poszukiwania nowych form teatru.
