Wyszliśmy ze sztuką, spotkał nas atak
Teatr Studio zorganizował czytanie na pl. Defilad. Wzięli w nim udział: Joanna Drozda, Piotr Polak, Bartosz Gelner, Agnieszka Żulewska, Justyna Wasilewska, Sławomira Łozińska, Tomasz Karolak, Sebastian Pawlak, Andrzej Konopka. Jak wspominają to wydarzenie? - Udział w czytaniu "Golgoty Picnic" mogę porównać do skoku ze spadochronem: najpierw się boisz, a jak już lecisz, to o tym nie myślisz. W tym wydarzeniu nie chodziło o sam tekst, czy obronę spektaklu Garcii, ale o obronę prawa do wypowiedzi artystycznej - mówi Piotr Polak.
Rzecz rozegrała się w ubiegły piątek. Aktorzy siedzieli na krzesłach na długim, 25-metrowym stole. Wokół siebie mieli demonstrantów, którzy ich zagłuszali, próbowali przerwać przedstawienie. Po tym, kiedy organizatorzy poznańskiego festiwalu Malta pod naciskiem katolickich i prawicowych mediów odwołali pokaz "Golgoty Picnic", w całym kraju odbyły się protesty. W Warszawie w TR Warszawa pokazano wideorejestrację spektaklu (pod teatr przyszli z transparentami obrońcy moralności), w Nowym Teatrze fragmenty sztuki przeczytali grający u Garcii aktorzy (tu agresywni bojówkarze pluli na widzów idących do teatru, szarpali ich).
Teatr Studio zorganizował czytanie na pl. Defilad. Wzięli w nim udział: Joanna Drozda, Piotr Polak, Bartosz Gelner, Agnieszka Żulewska, Justyna Wasilewska, Sławomira Łozińska, Tomasz Karolak, Sebastian Pawlak, Andrzej Konopka. Jak wspominają to wydarzenie?
Tomasz Karolak:
- Podeszliśmy do ogromnego stołu, wzięliśmy krzesła i postawiliśmy je na nim. Usiedliśmy. Protestujących mieliśmy za plecami. Świadomie wystawiliśmy się na ostrzał. W pierwszych chwilach jazgot manifestantów był trudny do zniesienia, ale z czasem słabł. Tekst Rodrigo Garcii może się podobać lub nie, możemy dyskutować, czy to jest dobry teatr czy nie, ale zdecydowanie nie ma w nim nic obraźliwego. Po 25 minutach policja poprosiła nas, byśmy zakończyli czytanie, bo protestujący zaczęli przepychać się z funkcjonariuszami. Przeszliśmy do Teatru Studio. Manifestanci zostali na placu: pojedynczy, osamotnieni, zmęczeni. Podszedłem do jednego pana, rozmawiałem z nim. Przyjechał spod Poznania. W teatrze nie był od 20 lat. Pewnie tak jak pozostali. Protestowali, bo nakłonili ich do tego hierarchowie kościelni, których zszokowało zestawienie słów "Golgota" i "piknik".
Joanna Drozda:
- W oryginalnym spektaklu Rodrigo Garcii występuje czwórka aktorów i pianista grający "Siedem ostatnich słów Zbawiciela na Krzyżu" Józefa Haydna. W naszym czytaniu wzięło udział dziewięciu artystów. Zaprosiłam osoby, które reprezentują różne teatry i poglądy. Sławomira Łozińska, zdeklarowana katoliczka, ucieszyła się z tej propozycji. Chcieliśmy przede wszystkim dać szansę ludziom na zapoznanie się z tym tekstem. Dochodził do nas jazgot, agresywny hałas, który miał zagłuszyć mikrofony. Chwilę po rozpoczęciu dostałam piszczałką w głowę, na szczęście ochrona odciągnęła manifestanta. Wtedy popierający nas widzowie zaczęli skandować: "Miłość!", "Wolność słowa!". To było bardzo budujące. Skupialiśmy się tylko na tym, żeby doczytać - wydarzenie było transmitowane przez RDC, więc chcieliśmy jak najdokładniej przekazać tekst. Cieszę się, że to zrobiliśmy. Ostrzegano nas, że wyjdziemy do ludzi ze sztuką, a spotkamy się z atakiem. Jednak chcę zostać idealistką i zawsze widzieć w drugim człowieku rozmówcę.
Piotr Polak:
- Przed czytaniem przeglądałem portale wzywające do protestu. Organizatorzy pisali w nich: "łatwo jest zrobić koktajle Mołotowa". Idąc na środek placu Defilad, czułem strach. To otwarta przestrzeń, trudniej tam kogoś obronić. Nienawiść ludzi, którzy protestowali, była jak emocje dziecka: zagarniała ich całych. Krzyczeli, gwizdali, rozlali płyn do odstraszania dzików - podobno najbardziej śmierdzącą z legalnych substancji. Udział w czytaniu "Golgoty Picnic" mogę porównać do skoku ze spadochronem: najpierw się boisz, a jak już lecisz, to o tym nie myślisz. W tym wydarzeniu nie chodziło o sam tekst, czy obronę spektaklu Garcii, ale o obronę prawa do wypowiedzi artystycznej.
