Rogowska pięknie żydowska
"Sztika" - recital Grażyny Rogowskiej w Teatrze im. Kochanowskiego w Opolu. Pisze Kamil Broszko w Gazecie Wyborczej - Opole.
Entuzjastycznie przyjęła publiczność recital piosenki żydowskiej przygotowany przez Grażynę Rogowską, z jakim wystąpiła w weekend. - Ten koncert to zapis zapomnianego już świata - mówili widzowie.
Koncert odbywał się w kompletnie zaciemnionej sali barowej Teatru Kochanowskiego; scenografią było pięć czarnych ścian. Na środku mikroskopijnej sceny stała Rogowska - w czarnej sukni, z włosami opadającymi na ramiona. Wyglądała, jak wyjęta z archiwalnych zdjęć przedstawiających żydowskie kobiety. Śpiewała po polsku, czasem spokojnie, wręcz rzewnie, innym razem z wielkimi emocjami - w utworze "Idishe mame". Po koncercie kilka osób właśnie o tym wykonaniu powiedziało, że szczególnie chwyciło je za serce. - Kiedy aktorka śpiewała o matce oczekującej na syna, który na pewno już nie wróci, to uroniłam łzę - mówiła Danuta Płuciennik.
Większość piosenek opracowanych przez Rogowską to utwory, w których w pierwszej osobie wypowiadają się kobiety. Opowiadają o życiu, o zwykłych troskach, o codzienności. - Ten koncert jest ważny, bo jest zapisem świata, który istniał obok nas, świata bardzo bogatego, wspaniałego, a teraz trochę zapomnianego, który zniknął i wymaga odkrycia na nowo. To odkrywanie w wykonaniu Rogowskiej uważam za bardzo udane - mówiła słuchaczka koncertu Krystyna Wilk.
Aktorka, dobierając piosenki do recitalu, uniknęła epatowania tragizmem żydowskiego losu. Nawet jeśli śpiewa o holocauście, wypowiada się delikatnie, mówi po prostu o odejściu.
Ostatni utwór uzupełniły archiwalne zdjęcia z krakowskiego Kazimierza i warszawskiego getta, wyświetlane z projektora laserowego na siatkę umieszczona między sceną a publicznością.
Zdaje sobie sprawę, że to kultura obciążona tragedią i śmiercią, ale ja chciałam pokazać jej dziedzictwo, chciałam zaśpiewać piosenki, w których jest światło - twierdzi artystka.
