Piekielne zagadki
Teatralna zabawa. Zaimprowizowana z całą pomysłowością, rozmachem i całą dowolnością na jaką pozwała gatunek komedii dell'arte. Z uwspółcześnionym prologiem,w którym wymienia się nazwiska rzeczywistych aktorów,owych rybałtów,którzy zjechali do miasteczka stara karocą z kilkoma płachtami w charakterze dekoracji,z kilkoma współczesnymi wstawkami już w trakcie zabawy. Ucieszne widowisko o okrutnej księżniczce, nieczułej na ofiarowywaną jej miłość a zakochanej w swych piekielnych zagadkach,które daje do rozwiązania wszystkim swym kandydatom,stawiając warunek: Jeśli rozwiążesz zagadki - będziesz moim mężem,jeśli nie - czeka cię śmierć. Widowisko o mężnym rycerzu,który mimo to odważył się na rozwiązanie zagadek i w końcu zdobył nieprzejednaną księżniczkę. Stara to baśń. Zrobił z niej Carlo Gozzi sztukę w stylu jarmarcznej włoskiej komedii na złość i na przekór Goldoniemu by udowodnić,że komedia dell'arte - owa chluba włoska wcale się nie skończyła. Zrodzona z tej kontrowersji "Księżniczka Turandot" przetrwała wieki. Wystawiła ją swego czasu Skuszanka w Nowej Hucie,a teraz warszawski Teatr Dramatyczny w reżyserii Konrada Swinarskiego. Nie tekst jest tu,jak wiadomo,wartością nieprzemijającą,jest on tylko pretekstem do zabawy,której możliwości zaimprowizowania sztuka stwarza. W roli Turandot wystąpiła aktorka,na której oryginalny talent komediowy już dawno uwagę zwrócili krytycy,aktorka która swój paradoksalny,niemal surrealistyczny humor ujawniła w sztuce Gombrowicza i "Paradach" Potockiego - Barbara Kraftówna. Wymarzona do roli Turandot.
