Artykuły

Teatr Amareya jest w ciągłym ruchu! Zaraz po powrocie z pokazów "Nomadki" na Grenlandii, artystki - Joanna Duda i Katarzyna Pastuszak zaprezentują 8 października duet pt. "Dwa" w ramach Międzynarodowego Festiwalu SUKKOT w Adama Dance Centre w Mitzpa Ramon, na Pustyni Negew, w Izraelu.

Podczas festiwalu, 9 października artystki poprowadzą także warsztaty improwizacji tanecznej z muzyką na żywo w wykonaniu Joanny Dudy. Widownia festiwalu będzie miała także okazję wysłuchać solowego koncertu Joanny Dudy, podczas którego artystka zaprezentuje fragmenty autorskiego materiału, którym podbiła serca melomanów w Japonii. Pobyt polskich artystek na Międzynarodowym Festiwalu SUKKOT w Adama Dance Centre w Mitzpa Ramon (Izrael) odbywa się dzięki wsparciu Instytutu Polskiego w Tel Awiwie, Instytutu Adama Mickiewicza oraz Adama Dance Centre w Mitzpa Ramon.

***

2 | duet improwizowany |

Katarzyna Pastuszak_Joanna Duda

Koncept: Katarzyna Pastuszak

Ruch: Katarzyna Pastuszak

Muzyka na żywo: Joanna Duda

Konsultacje: Agnieszka Kamińska, Aleksandra Śliwińska, Dorota Androsz

Video: Katarzyna Pastuszak

Premiera: 25.10.2013, g. 19.00, Klub Żak, Gdańsk

"2" autorstwa Katarzyny Pastuszak i Joanny Dudy to rzecz o dialogu, o stawaniu się innym wobec innego, o byciu pomiędzy jednym i drugim, byciu jednocześnie jednym i drugim. Projekt "2" zrealizowany został w ramach 10-lecia Teatru Amareya i stanowi część autorskiego projektu Katarzyny Pastuszak pt. 33_33_33, który obejmuje 33 performanse i akcje artystyczne zrealizowane przez 365 dni - od urodzin do urodzin artystki, tj. od 16 sierpnia 2013 do 16 sierpnia 2014. Projekt opiera się na dialogach z artystami, z którymi Pastuszak dotąd nie miała okazji współpracować i artystami, którzy towarzyszą jej od lat i z którymi stworzyła rodzaj dialektu ruchowego.

***

Joanna Duda - piano solo

Materiał wykonywany przez Joannę Dudę na jej solowych koncertach to muzyka improwizowana inspirowana szeroko pojętą muzyką współczesną. Są to kompozycje pianistki, zapisane w wymyślonym przez nią systemie. Usłyszeć tutaj można cytaty z każdej epoki, przetworzone za pomocą wszelkich dostępnych narzędzi kompozytorskich. Repetytywność, minimalizm i głębia brzmienia zmuszają słuchacza do podróży poza określoność, nazywalność, szufladkowość.

"Koncepcja mojego grania na fortepianie ma w sobie niezliczoną ilość inspiracji muzycznych i sytuacyjnych. Podświadomy, a zarazem bezpośredni wpływ na styl grania mają lata ćwiczeń w szkole i na akademii muzycznej. W sasiednich salach - ćwiczeniówkach szlifowali warsztat inni pianiści, co tworzyło razem dwie lub trzy, nie wiedzące o sobie nawzajem, płaszczyzny. Bawiło mnie granie w tym samym pulsie z jedną z nich, czasem powtarzałam dokładnie to samo i czekałam na odpowiedź zza ściany. Zwłaszcza, gdy wiedziałam, kto obok ćwiczy, korciło mnie, aby go sprowokować jego własną frazą. To, co wryło się najmocniej w moje audytywne wspomnienia, to spacer długim korytarzem, zwanym przez nas "pianistycznym", o różnych porach dnia. Mieściły się w nim sale z fortepianami - ćwiczeniówki tylko dla pianistów. Późnym popołudniem, kiedy praktykowali nasi pilni wirtuozi, na korytarzu królował nawał decybeli układający się w bezkształtną masę dźwiękową, która - wespół z zapachem pasty do podłogi i niemrawym światłem sączącym się z kulistych żyrandoli - jest kwintesencją szkoły na Gnilnej z tamtych czasów. W miarę upływu dnia, kakofonia przeradzała się w uporządkowane warstwy, w których można było rozróżnić poszczególne utwory. Niejednokrotnie warstwy te, pomimo niezależności, zgrywały się w całkiem logiczną całość, niczym nieświadomy DJ'ing w swej pierwotnej i czystej formie. Natomiast moment, w którym ciszę przerywał ledwo majaczący motyw dobiegający z najdalszej sali na drugim piętrze, miał w sobie niewytłumaczalną magię." [Joanna Duda]