Artykuły

Dziś o godz. 19 w Instytucie Teatralnym odbędzie się premiera spektaklu choreograficznego Renaty Piotrowskiej "Śmierć. Ćwiczenia i wariacje".

Śmierć jest doświadczeniem, które nie może być opowiedziane. Jest granicą, po przekroczeniu której nie ma powrotu. Ten, kto jej doświadcza, na zawsze odchodzi.

W najnowszym spektaklu Renata Piotrowska konfrontuje opisane doświadczenie z teatrem - zgodnie z myślą Peggy Phelan, dla której teatr jest miejscem, gdzie społeczeństwo "przygotowuje się na stratę, a w szczególności na śmierć".

Piotrowska, usiłując wprost zainscenizować spotkanie ze śmiercią, gromadzi różne scenariusze składające się na performatywny dyptyk, w trakcie którego choreografka podróżuje przez wieki (nie)doświadczania śmierci i korzysta z artystycznych, kulturowych i społecznych reprezentacji tego ostatecznego doświadczenia.

Wychodząc od obserwacji, że współczesne ciało bardziej niż kiedykolwiek neguje własną śmiertelność, a medialnej wszechobecności umierania towarzyszy chęć wymazania śmierci z codziennego życia, artystka zwraca się w stronę niektórych historycznych zjawisk i fantazmatów związanych z problematyką śmierci, takich jak średniowieczna ikonografia danse macabre, rytuał, personifikacja kostuchy, makabryczna estetyka gore czy petite mort erotyki. Raz za razem kreując spotkanie ze śmiercią, wciągając ją w choreografię jak nieuchwytną partnerkę, Piotrowska bada współczesne zrozumienie śmierci - lub jego brak.

Spektakl Renaty Piotrowskiej powstał w ramach programu Fundacji Burdąg "Badanie / Produkcja. Taniec w procesie artykulacji" zakładającego współpracę między praktykami i teoretykami tańca, rezydencje artystyczne oraz budowanie dyskursu wokół pracy choreograficznej w trakcie jej powstawania. Partnerami programu jest magazyn Dwutygodnik.com i taniec.POLSKA.pl

Wiele prac niezależnych choreografów w Europie powstaje w ramach sieci rezydencji. Tak zaplanowana produkcja długo trwa i bierze w niej udział więcej niż jeden ośrodek. Infrastrukturą dającą możliwość pracy twórczej są ośrodki rezydencyjne i instytucje tańca, które oferują przestrzeń i zaplecze do artystycznych badań. Szczególnie twórcy poszukujący, kładący nacisk na kreowanie oryginalnego języka - a z takimi właśnie mamy tu do czynienia - potrzebują warunków, w których długa praca wiąże się z niczym nieskrępowaną przestrzenią dla eksperymentów. Do pracy nad spektaklem nie wystarczy bowiem tylko sala prób. Potrzebne jest również środowisko artystycznej i intelektualnej wymiany. Tworzą je zgromadzeni w studio współpracownicy choreografa (dramaturdzy, artyści wizualni czy reżyserzy światła) oraz obserwatorzy. Wszystko zaczyna się od zamkniętego studio, pracy w ścisłym gronie profesjonalistów, ale spektakl żyje dopiero na zewnątrz, wśród widzów i krytyki.

W ramach naszego projektu postanowiliśmy więc nie tylko pokazać Państwu premierowe spektakle Renaty Piotrowskiej, Marii Stokłosy i Magdaleny Ptasznik ale odsłonić również przebieg pracy choreografek. Żeby uchwycić proces twórczy poprzedzający premiery, próbom towarzyszyli badacze tańca, którzy na naszą prośbę napisali teksty dokumentujące spektakle w trakcie ich powstawania. Tak więc z Renatą Piotrowską pracowała Teresa Fazan i Mateusz Szymanówka, z Marią Stokłosą Anka Herbut, z z Magdą Ptasznik Agnieszka Kocińska i Renata Lissowska. Napisane przez nich "teksty w procesie" są dla nas próbą artykulacji, dialogiem między ciałem a słowem, twórcą a widzem. Pełne wersje tekstów można przeczytać w magazynie Dwutygodnik.com i na portalu TaniecPolska.pl.

Teksty, które powstały w ramach projektu:

Anka Herbut - "Kontrolowana dezorientacja. Wylinka, vol. 1

Zofia Smolarska - "W poszukiwaniu całości"

Agnieszka Kocińska - "Pracujemy z ograniczonym chaosem - rozmowa z Magdaleną Ptasznik w trakcie przygotowań do performansu "surfing"

***

28/10/2014 (wtorek), g. 19.00, wstęp wolny

Instytut Teatralny, Warszawa

Rezerwacja: biuro@burdagstudio.com