Artykuły

Poetka, eseistka i tłumaczka literatury pięknej Julia Hartwig odebrała w poniedziałek tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. To pierwszy honorowy doktorat przyznany pisarce.

Decyzję o przyznaniu Julii Hartwig najwyższej godności akademickiej podjął pod koniec listopada 2014 roku Senat UAM na wniosek Rady Wydziału Filologii Polskiej i Klasycznej.

- Trudno znaleźć osobę bardziej godną tego akademickiego zaszczytu niż nasza dzisiejsza laureatka. Poetka, eseistka, tłumaczka, która od ponad siedemdziesięciu lat tworzy poezję najwyższej miary, poezję niosącą szlachetność myśli, piękno wartości, dobrą pamięć i mądrą refleksję nad światem. Poezję, która ocala i narody, i ludzi - powiedziała dziekan Wydziału Filologii Polskiej i Klasycznej Bogumiła Kaniewska.

Dziekan dodała, że Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu jest pierwszym, który nadał Julii Hartwig tytuł doktora honoris causa a poznańscy poloniści należą do grona najlepszych znawców jej twórczości.

Urodzona w 1921 roku Julia Hartwig zadebiutowała jako nastolatka, publikując swój pierwszy wiersz na łamach międzyszkolnego pisma "W słońce". W 1956 r. ukazał się jej pierwszy tom wierszy "Pożegnania". Kolejne tomy poetyckie to m.in. "Czułość" (1992), "Nie ma odpowiedzi" (2001), "Bez pożegnania" (2004), "To wróci" (2007), "Gorzkie żale" (2011), "Zapisane" (2013) i "Błyski zebrane" (2014).Autorka znana jest również jako tłumaczka literatury pięknej z języka francuskiego i angielskiego, eseistka, autorka monografii poświęconych twórczości Guillaume'a Apollinaire'a i Gerarda de Nervala. Jest ponadto autorką książek dla dzieci, słuchowisk radiowych, szkiców poświęconych sztuce fotograficznej oraz autorką dzienników.

- Jako środowisko poznańskie jesteśmy szczególnie wdzięczni, że wśród rozmaitych jej zatrudnień znalazło się miejsce na wątek poznański; Julia Hartwig wielokrotnie uczestniczyła w spotkaniach z czytelnikami i środowiskiem akademickim, przez wiele lat współpracowała z pismem +Arkusz+. To w Wydawnictwie Poznańskim ukazała się pierwsza poświęcona jej twórczości monografia - mówiła Kaniewska.

Julia Hartwig odbierając wyróżnienie powiedziała, że wierszy nie pisze się piórem, ale osobowością i dlatego w jej poezji jest miejsce na wszystko: radość, gorycz, żart i ironię. Według niej jedną z najważniejszych rzeczy w procesie tworzenia jest stosunek pisarza do rzeczywistości i do samego słowa.

"Każda sztuka, tak i pisanie związane jest z życiowym ryzykiem. Nie znamy rozmiarów własnego talentu, nie możemy przewidzieć, z jakim odzewem spotkają się nasze utwory. Mimo to, wybrawszy raz tę drogę, nie porzucamy nadziei, że uda nam się stworzyć coś, co trafi w tonację naszej epoki i wypowie jakąś prawdę o naszym istnieniu, odpowiadając na czyjeś oczekiwania" - powiedziała poetka.

Hartwig dodała, że sztuka jest dla niej próbą zatrzymania życia w biegu - "życia, które tocząc się nieubłaganie naprzód i naprzód, pozbawia nas czasu na refleksję, na kontemplację, nawet na zachwyt".

"Poezja sprzeciwia się temu biegowi rzeczy, zatrzymuje go, pozwala nam przyjrzeć się chwili, wydobywa z nas wiedzę o naszych własnych doznaniach, na których kontemplację żałujemy czasu" - powiedziała.

Julia Hartwig jest laureatką najwyższego francuskiego odznaczenia - Orderu Legii Honorowej a także Prix de Traduction Fundacji d'Hautvillers. Otrzymała także Nagrodę Polskiego PEN Clubu (1979, 1997), Nagrodę Literacką im. Alfreda Jurzykowskiego (USA, 1981), Nagrodę Ministra Kultury za całokształt twórczości (2001) i Nagrodę im. Wisławy Szymborskiej (2014).

W 2014 roku została wybrana honorowym prezesem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Była wielokrotnie nominowana do Nagrody Nike.

Julia Hartwig dołączyła do grona 133 doktorów honorowych Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Wśród laureatów tej najwyższej godności akademickiej w dziedzinie literatury są m.in. Kazimiera Iłłakowiczówna, Guenter Grass, Wisława Szymborska i John Maxwell Coetzee.