Marcel Wiercichowski [zwycięstwo]
W 23. Subiektywnym spisie aktorów teatralnych Jacka Sieradzkiego.
Syn stoi na proscenium, skarży się, że nie zdążył pożegnać ojca, mówiąc, brząka coś na trzymanym machinalnie kontrabasie. I nagle z mar rozlega się szeroka, rozlewna, smyczkowa kantylena i może nawet dopiero wtedy zauważamy, że coś, co wyglądało jak wieko trumny jest w rzeczywistości... wiolonczelą. Nieprawdopodobnie piękne i celne pomysły miała Małgorzata Bogajewska, reżyserując w krakowskiej Bagateli (scena na Sarego) szeroko (i słusznie) nagradzanego "Tatę" Artura Pałygi. A wiolonczelista jest jednym z głównych depozytariuszy jej pomysłu. Opowieść o wojskowym tacie maltretującym wychowawczo syna, ale i umierającym z troski o niego, w znacznej mierze wykłada się właśnie w jego grubiaństwie podszytym koślawą miłością, w życiowej niezaradności przykrywanej groźnym zupactwem, w słownej agresji kontrastującej z rozkochanym spojrzeniem. Dojrzała rola i dojrzały, najzupełniej profesjonalny ton wydobywany spod smyka.
