Od planu u Wajdy: rocznica śmierci legendy polskiego kina
(WROCŁAW) Zbigniew Cybulski i Zygmunt Krusznicki spotkali się po raz pierwszy we Wrocławiu na planie filmu Andrzeja Wajdy "Popiół i diament" wg powieści Jerzego Andrzejewskiego. Dla Cybulskiego miała to być rola, która zaważyła na całym jego życiu, a pan Zygmunt po raz pierwszy odpowiadał za światło.
Trudno powiedzieć dlaczego się polubili. Cybulski był bardzo ciepłym i kontaktowym młodym aktorem, miał wówczas 31 lat. Krusznicki debiutował w roli szefa oświetleniowców. Dziś jest na emeryturze i prowadzi skromny interes, Na różnych planach filmowych spotykali się wielokrotnie. Ta ich wzajemna sympatia była na tyle wyczuwalna, że pan Zygmunt miał za zadanie opiekować się Cybulskim, by był gotowy do pracy.
W takim właśnie, m. in. charakterze popłynął w roku 1966 na rejs do Dakaru. Na pełnym morzu Stanisław Lenartowicz kręcił film "Cała naprzód". Współautorką scenariusza była wrocławska dziennikarka radiowa, Ewa Szumańska.
Kiedy reżyser Stanisław Lenartowicz chciał nakręcić kolejne ujęcie, mówił: "Zygmunt, poszukaj szybko Zbyszka, bo znów gdzieś się zapodział".
- Zawsze wiedziałem, gdzie go szukać. Schodziłam pod pokład do marynarzy, tam bez trudu znajdowałem Zbyszka. Lubił towarzystwo zwykłych ludzi i chyba trochę lepiej czuł się z nimi, niż wśród kolegów-aktorów. Zbyszek był wspaniałym człowiekiem i kompanem, ale chyba jakoś w środku czuł się samotny. Czasem właśnie chował się, uciekał, czegoś szukał w sobie.
To jego "szukanie" miało też nieco anegdotyczny i dosłowny wymiar. Często spuszczał głowę, patrzył pod nogi. Był najszczęśliwszy, gdy znalazł jakąś monetę. Nawet jeśli to było 10 czy 20 groszy. Chuchał, chował do kieszeni oddzielnie od reszty pieniędzy, uważał to za dobry omen. Mogę się dziś przyznać, że gdy miał zły nastrój podrzucaliśmy mu jakąś monetę i od razu poprawiał mu się humor. Zbyszek do pieniędzy nie przywiązywał wagi, zresztą do jakichkolwiek dóbr materialnych
