Artykuły

Jedno z najciekawszych wydarzeń teatralnych w 1968 r., kiedy Teatr Dramatyczny wystawił ten spektakl po raz pierwszy. Jest to jak gdyby nowy dramat Wyspiańskiego stworzo­ny przez. L. René z autentycznych tekstów poety wybranych z "Zygmun­ta Augusta", "Króla Kazimierza Jagiellończyka", "Jadwigi" oraz rapso­du "Kazimierz Wielki".

W cztery lata później wznawiano "Kroniki" na deskach Teatru Śląskiego im. St.Wyspiańskiego w Katowicach Reżyserował i grał główną rolę, Zygmunta Augusta Ignacy Gogolewski.

Oczywiście, mały ekran to nie teatr a Wyspiański bardziej niż którykolwiek z dramaturgów jest wpisany w ramy sceny, wielkiej sceny, monumentalnej. Wyspiań­ski pisał dla teatru i teatrowi warunki dyktował. Telewizja nie jest pewnie najlepsza dla Wy­spiańskiego, nie daje tych możli­wości co scena, niknie tu "teatr ogromny", barwna scenografia, kolorowe kostiumy, ale przecież pozostaje coś niesłychanie waż­nego: słowo poety i aktor. A po­tęga słowa Wyspiańskiego jest olbrzymia, fascynuje, sięga do głębi, wzrusza, przykuwa uwagę. Może właśnie lepiej trafia do wi­dza, którego uwagi nie rozpra­szają inne elementy teatru? A jeśli to słowo przekazuje nam aktor tej miary co Ignacy Gogo­lewski trudno doprawdy o piękniejszą duchową ucztę.