Dwa lata temu odeszła wielka dama sceny. Wspomnienie o Ninie Andrycz
W niedzielę mijają dwa lata od śmierci Niny Andrycz, znakomitej aktorki, ale i pisarki, a także poetki. W latach 1947-1968 była żoną Józefa Cyrankiewicza, najdłużej funkcjonującego premiera PRL. Zmarła w wieku prawie 102 lat. Odeszła ta, którą nazywano wielką damą sceny.
Urodziła się w Brześciu Litewskim. Studiowała prawo na Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie i historię na Uniwersytecie Warszawskim. Ani jednych, ani drugich studiów nie ukończyła. W jej życiu zwyciężyła bowiem chęć bycia człowiekiem sceny.
W 1934 roku Nina Andrycz ukończyła Państwowy Instytut Sztuki Teatralnej. Na scenie zadebiutowała w listopadzie 1934 roku w sztuce "Nigdy nie można przewidzieć" w Teatrze na Pohulance w Wilnie. Od roku 1935 do roku 2004 z przerwą na czas II wojny światowej związana była z Teatrem Polskim Warszawie.
Jeszcze przed II wojną światową zdobyła uznanie rolami Solange w "Lecie w Nohant" Jarosława Iwaszkiewicza oraz Lukrecji Borgii w "Cezarze i człowieku" Adolfa Nowaczyńskiego. Po wojnie oklaskiwano między innymi jej kreacje postaci tytułowej w "Marii Stuart" Juliusza Słowackiego, czy Klary Zachanassian w "Wizycie starszej pani" Durrenmatta.
Na ekranie zadebiutowała w 1939 roku w nieukończonym filmie "Uwaga szpieg" w reżyserii Eugeniusz Bodo. Po wojnie w 1950 roku wcieliła się w postać Marii Kalergis w "Warszawskiej premierze" Jana Rybkowskiego. Potem oglądaliśmy ją m.in. w "Kontakcie" i "Sławie i chwale". Jej życiu poświęcony był zrealizowany w roku 1996 film dokumentalny "Już nie mogę przestać być damą". W roku 2008 pojawiła się w roli samej siebie w filmie Jacka Bławuta. "Jeszcze nie wieczór", a w roku 2013 także w roli samej siebie w filmie dokumentalnym Tomasza Pijanowskiego "Zdjęcie od Nasierowskiej, czyli życie wielokrotnie spełnione".
Jako poetka Nina Andrycz wydała kilka tomików poezji. Początki swojej kariery opisała w powieści "My rozdwojeni". Natomiast dwa lata temu ukazała się jej książka "Patrzę i wspominam".
