Artykuły

Pierwszy sierpniowy mejl zaczynający się od słów "Dzień dobry Panie Redaktorze" oznacza, że moje wakacje nieuchronnie dobiegają końca - pisze na swoim blogu Mike Urbaniak. Życie "Pana Redaktora" reguluje bowiem teatralny kalendarz połączony z żywotem publicznych teatrów, a te są już gotowe na przyjęcie państwa na pokład. Co niebawem zobaczymy?

Pierwszy, bo zawsze był prymusem, startuje jeszcze latem Michał Zadara. 27 sierpnia w warszawskiej Zachęcie będzie premiera jego "Orestesa" Eurypidesa, nowej produkcji grupy Centrala. Zaraz po nim, też nie w teatrze, ale w Centrum Nauki "Kopernik" Anna Smolar wyreżyseruje koprodukowaną przez Festiwal Przemiany i Nowy Teatr "Henriettę Lacks" - rzecz o kobiecie, której komórki zmieniły oblicze medycyny XX wieku. Tego samego dnia, 2 września, sezon zainauguruje Teatr Polski w Poznaniu - "Sceny myśliwskie z Dolnej Bawarii" [na zdjęciu] Martina Sperra reżyseruje Grażyna Kania.

Kolejne premiery Polskiego to listopadowe "Myśli nowoczesnego Polaka" Romana Dmowskiego w reżyserii Grzegorza Laszuka, grudniowe "Breivik i inni" Marty Górnickiej i "Great Poland" Krzysztofa Szekalskiego w reżyserii Aleksandry Jakubczak (polska odpowiedź na "Little Britain") oraz "Malowany ptak" Jerzego Kosińskiego, za którego weźmie się Maja Kleczewska (luty). Nie można też w Poznaniu przegapić spektaklu Agaty Baumgart "O szczytach rozpaczy i uśmiechu stewardessy", który 12 listopada zobaczymy w Teatrze Nowym.

We Wrocławiu natomiast waży się niepewny los Teatru Polskiego, naszej czołowej sceny, którą nieustannie próbują wykończyć politycy PO wraz ze swoimi akolitami z dolnośląskiego sejmiku. Dlatego na razie jedynym konkretem jest zaplanowany na 23 listopada "Proces" Franza Kafki w reżyserii Krystiana Lupy. Następna w kolejce jest Ewelina Marciniak, planująca wystawienie w styczniu "Głodu" Martína Caparrósa.

Inaczej sprawy się mają w Teatrze Powszechnym w Warszawie, który ma bez wątpienia najbardziej imponujące plany repertuarowe. Sezon zacznie 24 września od prapremiery "Wściekłości" - nowego tekstu Elfriede Jelinek w reżyserii Mai Kleczewskiej. 3 grudnia Paweł Łysak wystawi sztukę "Kuroń" autorstwa Małgorzaty Sikorskiej-Miszczuk, dwa tygodnie później (15 grudnia) zobaczymy "Wdowy z Vrindavan" Magdy Fertacz w reżyserii Łukasza Chotkowskiego (koprodukcję z Teatrem Kasba Arghya w Kalkucie i Instytutem Adama Mickiewicza), a 18 lutego Oliver Frljić pokaże "Klątwę" Stanisława Wyspiańskiego. (Ale nic mnie bardziej nie ciekawi, niż zaplanowani na maj "Chłopi" Władysława Reymonta w reżyserii Krzysztofa Garbaczewskiego).

Skoro wróciliśmy do stolicy, uprzejmie donoszę, że wspomniany już Michał Zadara zaprasza 28 listopada do Teatru Narodowego na "Matkę Courage i jej dzieci" Bertolta Brechta. W TR Warszawa zobaczymy najpierw "Elementy dzieła muzycznego" Wojtka Blecharza (15 października), potem "Piłkarzy" Krzysztofa Szekalskiego w reżyserii Gosi Wdowik (18 listopada, premiera: 1 września na Sopot Non Fiction) oraz inspirowany "Idiotami" Larsa von Triera spektakl Grzegorza Jarzyny (luty). W Nowym Teatrze natomiast najpierw (24 września) na afisz trafi "Jeden gest" Wojtka Ziemilskiego o językach migowych, a potem (w styczniu) "Sonata widm" Augusta Strinberga w reżyserii Marcusa Öhrna.

Wielkim znakiem zapytania jest zrujnowany wizerunkowo i przetrzebiony aktorsko stołeczny Teatr Studio, który zapowiada osiem premier, wśród nich "Ripley'a pod ziemią" Patricii Highsmith w reżyserii Radka Rychcika (14 września) i "Berlin Alexanderplatz" Alfreda Doblina w reżyserii Natalii Korczakowskiej (styczeń). Rychcik planuje także pod koniec lutego "Wyzwolnie" Stanisława Wyspiańskiego w Teatrze im. Juliusza Słowackiego w Krakowie.

Na jedną z najciekawszych scen wyrasta ostatnio Teatr im. Stefana Jaracza w Łodzi, który zacznie 15 października od "Czekając na Godota" Samuela Becketta w reżyserii Michała Borczucha, by zimą zaprosić nas jeszcze na "Filokteta" Heinera Muellera w inscenizacji Wojtka Klemma i "Czarownice z Salem" Arthura Millera, które zrobi Mariusz Grzegorzek.

Obowiązkowym przystankiem każdego teatromana jest naturalnie Teatr Dramatyczny w Wałbrzychu, gdzie w listopadzie zobaczymy "Moby Dicka" Hermana Melville'a w reżyserii Macieja Podstawnego, w styczniu "Strajk" Przemysława Wojcieszka, a w lutym "Middlesex" Jeffrey'a Eugenidesa w reżyserii Jędrzeja Piaskowskiego.

Do Teatru im. Stefana Żeromskiego w Kielcach udajemy się 1 października na "Kła" Yorgosa Lanthimosa w adaptacji Marcina Cecki i reżyserii Bartosza Żurowskiego, 10 grudnia na "Zachodnie wybrzeże" Bernarda-Marie Koltsa w reżyserii Kuby Kowalskiego i 25 lutego na "Kielce to nie Dallas" - nową sztukę Tomasz Śpiewaka o pogromie kieleckim w inscenizacji Remigiusza Brzyka.

Teatr Wybrzeże w Gdańsku nawiedzamy 14 października, bo wtedy będzie premiera "Mapy i terytorium" Michela Houellebecqa w reżyserii Eweliny Marciniak, która 5 listopada zaprosi nas też na zaległą "Leni Riefenstahl. Epizody niepamięci" w Teatrze Śląskim w Katowicach.

Spektakl o silnej kobiecie zobaczymy również w Teatrze Polskim w Bydgoszczy, gdzie 29 października Wiktor Rubin wystawi sztukę o francuskiej rewolucjonistce Théroigne de Méricourt - autorką tekstu jest oczywiście Jolanta Janiczak. W grudniu ten sam duet zaprasza do Komuny Warszawa, ale zanim dojedziemy do końca roku roku, mamy po drodze jeszcze dwie odsłony Mikroteatru: Romuald Krężel/Marcin Liber/Iga Gańczarczyk (8 października) i Grzegorz Jarzyna/Wojtek Ziemilski/Anna Karasińska (12 listopada) oraz "Raykjavik 1974" Marty Sokołowskiej w reżyserii Katarzyny Kalwat w Teatrze im. Wilama Horzycy w Toruniu (listopad) i "Najgorszego człowieka na świecie" Małgorzaty Halber w reżyserii Anny Smolar w Teatrze im. Wojciecha Bogusławskiego w Kaliszu (grudzień).

I last but not least, Stary Teatr w Krakowie, który zaczyna 8 października z grubej rury "Wojną i pokojem" Lwa Tołstoja w reżyserii Konstantina Bogomołowa, by 19 listopada zaprosić nas na "Kosmos" Witolda Gombrowicza, którego wystawi Krzysztof Garbaczewski, a 31 grudnia na "Triumf woli" Pawła Demirskiego w reżyserii Moniki Strzępki.

No dobra, pakuję walizkę i wracam do kraju.

___