Balcerowicz mówiący Demirskim
Sednem jest intryga, ale mnie tam najbardziej kręci obyczajówka, te wszystkie mikroobserwacje, których by ci nie załatwił risercz, to trzeba było jednak naprawdę popracować w teatrze, żeby to wszystko wiedzieć - o drugim odcinku serialu "Artyści" w reż. Moniki Strzępki w TVP2 pisze Maciej Stroiński.
Artyści TVP by Strzępka & Demirski, vol. 2, OGLĄDNIĘTE. Dla mnie rzecz jest prosta, bo ja KOCHAM AKTORÓW. Mam jak ta baba od castingu z "Mulholland Drive": "I love actors, all actors, Jimmy Katz included", albo jak Paweł Demirski, że "aktorzy są najważniejsi" (wywiad dla "Teatralnego"). Mogę się na nich lampić cały czas, co zresztą w sezonie robię. Więc w "Artystach" mam właśnie to, co lubię, bo to serial o aktorach, nawet jeśli akurat nie grają aktorów.
Ogólnie MEGA MEGA. Pomijam, że jestem psychofanem S&D jeszcze z czasów przedtelewizyjnych, ale zrobiłem wywiad środowiskowy wśród targetu 60+, im też siadło! Świetne aktorstwo i świetne pisarstwo, czego tu nie kochać? Moja Mama też się jara i insajd dżołki jej nie przeszkadzają. Na przykład już po pierwszych słowach Kłaka WIEMY, kogo gra: ja wiem po nazwisku, a Mama - po "typie". Są państwo audytorstwo DYMECCY (Opaliński, Kłos-Kleszczewska) zrobieni na "Matrix", jest Kasia Strączek, znana szerzej jako Courtney Love, śpiewająca Pixies, jest Juliusz Chrząstowski w roli jak na razie niemej. Na załączonym foto widać lokowanie twórców, którzy w innej scence robią kryptoreklamę swojej kapeli przed debiutem.
Serce mi mocniej zapikało przy wyrażeniu "ciotowski bicz". Bo to znaczy, że mój ulubiony dramatopisarz (Demirski) zrobił aluzję do mojego ulubionego powieściopisarza (Witkowski).
A teraz już mi się nie chce pisać pełnymi zdaniami, więc co było fajne w punktach: # biało-czerwone <3 w esemesie, # postdramaturgia streszczona jednym zdaniem: "po co wystawiać, skoro można przeczytać", # bufet jako samo serce teatru, # zaczątek mezaliansowej love story (Demirski kiedyś mówił, że pisze coś o miłości, to może to to jest), # żona śp. derektora typu "muchy w nosie", # brak taryfy ulgowej dla klas nieuprzywilejowanych, które mają swoje za uszami i mogą ci tym otworzyć samochód, # fragment artykułu "Dyrekcja z łapanki", sczytałem na stop-klatce: "Po odwołanej tuż przez premierą hucpie z Zemstą 2.0, protestach aktorów przeciw próbom bez tekstu i wyroku za posiadanie (w teatrze!) miękkich narkotyków, zdawało się, że Schiller długo nie zagości na poważnej scenie", # Balcerowicz mówiący składnią Demirskiego, taką insertową, w czołówce.
Sednem jest intryga, ale mnie tam najbardziej kręci obyczajówka, te wszystkie mikroobserwacje, których by ci nie załatwił risercz, to trzeba było jednak naprawdę popracować w teatrze, żeby to wszystko wiedzieć. SO TRUE. Nabieram podejrzenia, że jest to serial dokumentalny, w typie "Z kamerą wśród zwierząt".
