Słowem i tańcem
"Madryt 03" w reż. Darka Lewandowskiego Kompania Primavera w Starej ProchOFFni w warszawie. Pisze Jacek Marczyński w Rzeczpospolitej.
Najciekawsze w tym spektaklu jest nie to, co reżyser chce widzom przekazać, ale to, jaki sposób opowiadania wybrał.
"Madryt 03" mieści się w nurcie typowych offowych produkcji, ale zarazem jest od nich odmienny. Darek Lewandowski, szef Kompanii Primavera, zaprosił także członków Teatru Konsekwentnego oraz Polskiego Teatru Tańca, by stworzyć spektakl na pograniczu dwóch sztuk. Wymieszał je, każdą przypisując bohaterom z innego świata, których drogi w pewnym momencie dramatycznie się krzyżują.
Świat opisany słowami pokazuje ludzi zajętych codzienną krzątaniną, wiodących uporządkowane życie. I niechętnych wobec innych. Tymczasem jest też ktoś obcy - muzułmanin i gej zarazem (wątek homoseksualny staje się dziś niezbędny w teatralnej diagnozie rzeczywistości). Jego odmienność drażni i denerwuje, on zaś za wszelką cenę chce, by dostatni świat go zaakceptował. Sekwencje czysto taneczne, pokazujące outsidera, który zabiega o akceptację innych, także swojego partnera, mają w spektaklu największą siłę i odpowiednią dawkę emocji.
Jak skończy się ta historia? Nie popełnię nietaktu, zdradzając pointę, bo ona ukryta jest już w tytule. "Madryt 03" odwołuje się do zamachów terrorystycznych w stolicy Hiszpanii, choć teza, iż odrzucenie z powodu odmienności seksualnej prowadzi do podłożenia bomby w metrze, wydaje się nieco ryzykowna. I niepotrzebnie dodana do spektaklu złożonego z krótkich sekwencji i pokazującego, że losem ludzi rządzi przypadek, niezależnie od tego, w jakim świecie żyją. To jest tematem II aktu "Madrytu 03", dziejącego się na stacji metra, gdzie krzyżują się drogi szczęśliwców i pechowców, zakochanych i przeraźliwie samotnych. Darek Lewandowski umiejętnie buduje całość z takich mikroscenek. Niepotrzebnie wierzy, że z ich pomocą ukaże jeden z najtrudniejszych problemów współczesnego świata.
