Warszawa. Sejm uczcił pamięć Bolesława Leśmiana
Sejm uczcił w czwartek pamięć Bolesława Leśmiana "wybitnego polskiego poety, dramaturga i krytyka literackiego" - w 140. rocznicę urodzin i 80. rocznicę śmierci. W przyjętej uchwale posłowie wyrazili uznanie dla jego dorobku twórczego i wpływu na literaturę narodową.
- Twórczość Leśmiana, mająca swoje źródła w symbolizmie, stanowi jedno z najoryginalniejszych zjawisk artystycznych polskiej literatury XX w. Rozpoczął swoją twórczość w języku rosyjskim, wybrał jednak polskość, stając się jednym z największych autorów XX w. - głosi uchwała. W czwartek poparło ją 437 posłów, nikt nie był przeciw, jeden poseł wstrzymał się od głosu.
Uchwała przypomina, że szczytowy okres działalności literackiej Bolesława Leśmiana przypada na dwudziestolecie międzywojenne. - To wtedy ukazują się jego tomy poetyckie "Łąka", "Napój cienisty" oraz "Dziejba leśna", które obficie czerpią z tradycji baroku, romantyzmu i Młodej Polski - napisano.
Bolesław Leśmian, jak podkreśla uchwała, podobnie jak Jan Kochanowski, Adam Mickiewicz i Juliusz Słowacki "nawiązywał do ludowej tradycji i religijności, a jego nieskrepowana wyobraźnia poetycka znajdowała ujście w bogatym słowotwórstwie" - czytamy w uchwale.
W listopadzie w senackich głosowaniach przepadła propozycja, żeby Bolesław Leśmian był jednym z patronów roku 2017. Senat postanowił, że rok 2017 będzie miał kilku patronów: naczelnika insurekcji z 1794 r. Tadeusza Kościuszkę, gen. Józefa Hallera, prezydenta na uchodźstwie Władysława Raczkiewicza i lekarza Władysława Biegańskiego. Będzie też rokiem Koronacji Matki Bożej Częstochowskiej.
Bolesław Leśmian urodził się prawdopodobnie 22 stycznia 1877 r. w Warszawie (sam podawał jako datę urodzenia 1878) w rodzinie żydowskiej, zmarł 5 listopada 1937 w Warszawie. Debiutował jako poeta w warszawskim "Wędrowcu" w 1895 roku. W latach następnych pisał coraz więcej poezji (również w języku rosyjskim), także tekstów z dziedziny krytyki literackiej i teatralnej. W latach 1901-1907 współpracował z "Chimerą" redagowaną przez Miriama.
W 1912 Leśmian wydał pierwszy, prawie zupełnie zignorowany przez krytykę tom wierszy "Sad rozstajny", w 1913 dwa tomy baśni arabskich dla dzieci: "Klechdy sezamowe" i "Przygody Sindbada Żeglarza". Również w 1913 r. ukazały się tłumaczone i opatrzone przedmową przez Leśmiana "Opowieści nadzwyczajne" Edgara Poe. W 1920 r. ukazał się tom wierszy "Łąka", który podobnie jak wcześniejszy nie cieszył się powodzeniem wśród czytelników i krytyki.
W 1936 r. Leśmian ogłosił kolejną książkę poetycką "Napój cienisty", a w 1938 r. pośmiertnie ukazał się tom "Dziejba leśna". W 1956 r. w Paryżu wydany został zbiór "Klechdy polskie" powstały prawdopodobnie równolegle z baśniami arabskimi. W latach późniejszych wydawano jeszcze inne utwory Leśmiana spoza zbiorów poetyckich - z pism oraz te pozostawione w rękopisach (m.in. w 1994 "Zdziczenie obyczajów pośmiertnych").
Twórczość Leśmiana współczesnym wydawała się spóźnionym echem Młodej Polski, dlatego przeważnie (poza nielicznymi wyjątkami, takimi jak Ostap Ortwin) zbywali ją lekceważeniem. Współcześni poecie nie dostrzegali nowatorstwa i oryginalności jego poezji, które z czasem przyczyniły się do uznania Leśmiana za jednego z najważniejszych polskich poetów dwudziestowiecznych. Julian Przyboś pisał o Leśmianie: "Gdy rozglądam się po poezji światowej niewiele znajduję przykładów podobnie bohaterskiej zaciekłości w walce słowem poetyckim o "możliwość innej jawy".
