Artykuły

"Obcy w lesie" Danuty Parlak w reż. Ireneusza Maciejewskiego w Teatrze Lalek Guliwer w Warszawie. Pisze Anna Czajkowska w Teatrze dla Was.

Najnowszy spektakl Teatru Guliwer (w reżyserii Ireneusza Maciejewskiego) oparty jest na tekście opowiadania Danuty Parlak pod tytułem "Obcy w lesie", który w formie słuchowiska dla dzieci pojawił się najpierw w radiowej Jedynce, potem przekształcił w książkę, a ostatecznie reżyser przygotował jego sceniczną adaptację. Prosta opowieść o mieszkańcach lasu i o tajemniczym, straszliwym OBCYM, barwna i rozśpiewana, nie jest trudna w odbiorze, choć podejmuje niełatwą tematykę osądzania, nieufności i naszych uprzedzeń w stosunku do innych. Można zapytać, czy czterolatki nie są za małe na rozmowy o trudnych sprawach - takich jak tolerancja, bycie "obcym", niechcianym? Z pewnością nie. Tym bardziej, że dzieci z natury są szczere w swych ocenach, otwarte na nowość i nie rodzą się z uprzedzeniami. Przejmują je dopiero od dorosłych.

W lesie, znanym wszystkim małym i dużym zwierzakom, w pobliżu ich bezpiecznych siedzib, pojawia się ktoś nowy, na pewno obcy i zły. W dodatku Pani Zięba wszczyna alarm, bo z jej gniazda zniknęły pisklęta, Niedźwiedź zauważa brak słoika miodu, a Pani Dzikowa nie może spokojnie wypić kawy, gdyż ktoś zdewastował jej legowisko Właśnie. Tyle złego się dzieje, na pewno za przyczyną Obcego! Rudy jest o tym przekonany i mimo braku dowodów postanawia wytropić winnego. Małe, różowiutkie dziki, przypominające nieznośne acz urocze prosiaczki, również chcą pomóc w ujęciu Obcego. Ich drużyna przyjmuje nazwę Agenci Trzy (uwaga, nie - "trzej"!). Jak się zakończy ta historia? I czy Obcy to rzeczywiście złoczyńca, złodziej i nieproszony gość wart ukarania?

Piękne lalki i porywające rytmy swingujących piosenek ułatwiają odbiór przedstawienia adresowanego do młodych i najmłodszych widzów. Akcja spektaklu płynnie wartko, żywe dialogi przykuwają uwagę dziecięcej publiczności - tym bardziej, że wszystkie treści okraszone zostały humorem. To prawda, od czasu do czasu wkradają się dłużyzny, spektakl traci tempo, a maluchy troszkę się nudzą i wiercą, głośno komentując. Całe szczęście dynamika szybko wraca, a muzyka przywraca właściwy rytm, przyjazny małym widzom. Ogromną zaletą przedstawienia jest ciekawe rozwiązanie scenograficzno-scenariuszowe, czyli połączenie żywego planu i muppetowych lalek. Na scenie widzimy ubranych na czarno aktorów, animatorów lalek, wypowiadających kwestie bohaterów spektaklu. Odziani w ciemne kostiumy, w zabawnych kapeluszach, nie tylko obsługują lalki, lecz także tańczą i śpiewają. A same lalki to już mistrzostwo (jak zwykle w Guliwerze). Rudy i Wiewióra, prześmieszna Pani Dzikowa i jej rozbrykane dzieci, rozkoszny Niedźwiedź łakomczuszek, elegancki poeta Jeleń, Pani Zięba i inni. Puchate, kolorowe i niecodzienne. To wszystko nadaje spektaklowi oryginalną formę, bez nadmiernych udziwnień, wciąż w konwencji baśniowej, tak lubianej przez maluchy.

Kolory, szybkość, gra światłem i dźwiękiem - kiedy trzeba zapada mrok, aktorzy ściszają głosy, napięcie wzrasta, a za chwilę rozbłyska światło i nikt już się nie boi. Nie wszystko jest oczywiste, ale to przecież teatr, a w teatrze najważniejszy jest pomysł wraz z wyobraźnią! I piękna, przemyślana scenografia. Zwierzęcy bohaterowie sztuki są bardzo podobni do nas, ludzi. Czasami robimy "z igły widły", krzywo patrzymy na "rudych", szybko osądzamy innych i zdarza się nam żywić obawy wobec "obcych". A potem wstydzimy się naszego zachowania. Ale nie mamy przecież złych zamiarów i chętnie zawieramy nowe przyjaźnie, a kiedy trzeba (i nie trzeba też) niesiemy pomoc. Mamy swój charakterek i swoje słabości - lubimy słodki miód, dobrą kawę, a niektórzy z nas piszą wiersze. Tak jak mieszkańcy lasu.

Zabawny spektakl "Obcy w lesie", przepełniony muzyką i tańcem, z wyraźnie zarysowanymi, plastycznymi i pomysłowymi postaciami, na pewno będzie długo cieszył dziecięce oczy i uszy. I nie mała w tym zasługa aktorów Teatru Guliwer, którzy nie po raz pierwszy pokazują, jak poważnie i z szacunkiem traktują dziecięcą publiczność, solidnie i z sercem wykonując swoją pracę.