Ładysz śpiewa Wertyńskiego
Najnowsza premiera Teatru "Syrena" w Warszawie to wieczór ballad i romansów Aleksandra Wertyńskiego zatytułowany "W zielonozłotym Singapurze". Przekład "duszeszczipatielnych" pieśni dokonał Jonasz Kofta - sam przecież doskonały poeta i autor udanych piosenek. Tłu-maczenie Kofty dobrze oddaje klimat i nastrój utworów Wertyńskiego.
Ten spektakl można także zaliczyć do cyklu wymazującego "białe plamy" w kulturze naszego wschodniego sąsiada. Wertyński nie miał łatwego życia.
Jego talent ujawnił się dość szybko - jeszcze jako gimnazjalista publikował wiersze w prasie kijowskiej. Później był okres zagranicznych wojaży i sukcesów. W 1917 roku napisał i zaczął śpiewać utwór "To, co muszę powiedzieć" opowiadający o ginących niepotrzebnie białogwar-dzistach. Ta piosenka skazała go na długotrwałą banicję. Dopiero list Mołotowa w 1943 roku umożliwił mu powrót do kraju. Rozpoczął cykl wojennych koncertów od Moskwy po daleką Syberię. Aż dziw bierze, że żadnego z koncertów tej nieprzeciętnej indywidualności scenicznej nie zarejestrowano na taśmie filmowej.
Spektakl w "Syrenie" jest składanką piosenek Wertyńskiego - nie do końca powiódł się zamiar stworzenia spektaklu zwartego, mającego własną fabułę. Jak to często w "Syrenie" bywa, rola połączenia piosenek w całość spoczęła na barkach konferansjerów - Bohdana Łazuki i Tadeusza Plucińskiego. Największym jednak atutem "W zielonozłotym Singapurze" jest występ Bernarda Ładysza. Trudno sobie wyobrazić lepszego interpretatora romansów Wertyńskiego od śpiewaka dysponującego tak szeroką skalą głosu z charakterystycznym wileńskim akcentem. Obok Ładysza w spektaklu występują m.in. Ewa Kuklińska, Hanna Balińska, Ewa Szykulska i dysponująca mocnym głosem Zofia Kotkowska. Jednak główną atrakcją jest występ pana Bernarda, którego każde pojawienie się na scenie wywołuje burzę braw.
