Wolny Strzelec
150 lat mija od pierwszego spektaklu operowego we wrocławskim Stadttheater - w dzisiejszej Państwowej Operze we Wrocławiu. Ola uczczenia tego jubileuszu wystawiono niezwykle rzadko ukazującą się na polskich scenach romantyczną operą Karola Marii Webera "Wolny Strzelec".
Libretto zaczerpnięte z ludowej legendy niemieckiej roi się od baśniowych, niesamowitych zdarzeń. "Der Freischütz" - legendarny "wolny strzelec", otrzymuje od złego ducha leśnych ostępów, "czarnego strzelca" Samiela 7 kul odlewanych o północy w straszliwym Wilczym Jarze. 6 kuł trafia w cele wybrane przez "wolnego strzelca", siódma - kierowana przez Samiela - godzi w wybraną przez niego ofiarę.
Niemiecki reżyser Slegfried Grothe, który realizował już "Wolnego Strzelca" wielokrotnie, nie potrafił we Wrocławiu wyczarować niesamowitej atmosfery, w jakiej zatopiona jest ta opera. Nie pomogła scenografia Ryszarda Kai, który w dramatycznej scenie odlewania czarodziejskich kul rozkołysał - jakby wichrem miotane - drzewa Wilczego Jaru. Nie wywoływała też atmosfery lęku blada, ledwo widoczna zjawa Samiela.
Dobrze natomiast w klimat niemieckiego romantyzmu utrafił prowadzący przedstawienie dyrygent Ruben Silva, wydobywając dramatyczne kontrasty dynamiczne i pełną napięcia atmosferę recitatiwów. Również śpiewacy wrocławskiej opery - zarówno wokalnie, jak i aktorsko - trafnie wcielali się w postacie bohaterów. Wyróżniłbym szczególnie Sylwestra Kosteckiego w roli Maxa; Andrzeja Klimczoka - Kacpra, jego przeciwnika zaprzedanego złemu duchowi: Małgorzatę Zygmoniak - Agatę.
Szkoda, że - zgodnie z nierozsądną modą panującą w polskich teatrach operowych - "Wolnego Strzelca" śpiewano w oryginalnej niemieckiej wersji, wskutek czego słuchacze nie mogli się zorientować w skomplikowanej treści opery. Obiecano nam jednak, że już niedługo będziemy mogli słuchać "Wolnego Strzelca" po polsku, co bez wątpienia sprzyjać będzie zainteresowaniu tą piękną pozycją operową.
