Krytycy, opamiętajcie się!
Z rosnącym zdumieniem czytałem tekst Romana Pawłowskiego "Czy tłumaczka zablokuje teatr" ("Gazeta" z 22 marca). Jak może Pan wypowiadać się na ten drażliwy temat w zobiektywizowany sposób, skoro zaledwie kilka tygodni temu pochwalał Pan widowisko wystawione w jednym z krakowskich teatrów, które w jawnie urągający sposób ingerowało w tekst autora i naruszało prawa tłumacza, wybitnego polskiego poety? - pisze Jerzy Stuhr w liście do Gazety Wyborczej.
Czy Pan nie zdaje sobie z tego sprawy, że między innymi Wasze - krytyki - przymykanie oka na pryncypia (autor, tłumacz) doprowadza do takiej samowoli opisanej przez Pana w Teatrze Jeleniogórskim? Wtórująca Panu krakowska recenzentka "Gazety" posunęła się już do tego stopnia w podlizywaniu się "nowemu teatrowi", że w tym prymitywnym zabiegu upychania własnych tekstów w piękny wiersz klasyka (bo sztuka jest klasyczna) zobaczyła "twórczą" improwizację w czasie prób.
Szanowni krytycy! Opamiętajcie się! Przecież teatr to ciągle jeszcze interpretacja wizji i słowa! Napisanego!!! Nad tym czuwam, kierując Uczelnią Teatralną od wielu lat. Nad tym, że niektórzy absolwenci z takiej wizji sobie kpią, ubolewam. Idą, jak to się mówi w żargonie teatralnym, "na skróty", bo przecież Pan z pewnością wie, że łatwiej jest dopisać, niż wyinterpretować. A Wy z niewiadomych przyczyn dorabiacie do tego teorie i potem dziwicie się wielce, że tłumaczka protestuje. Apogeum kuriozalności Pańskiego artykułu jest stwierdzenie, że kastracja, przeinaczanie tekstów klasyków może mieć miejsce (sic!), bo oni się obronią, bo są znani, powszechnie znani. Dedykuję Panu wypowiedź z sondy przeprowadzonej w TVP Kraków po wspomnianym wyżej spektaklu krakowskim. Miody licealista, bardzo zadowolony, oświadczył, że cieszy się, że zobaczył to przedstawienie, bo teraz już wie, że ta sztuka Szekspira dzieje się w... burdelu. Bardzo Pana proszę, niech Pan odnajdzie tego licealistę i opowie mu coś o Lesie Ardeńskim.
