Warszawa. 50-lecie pracy artystycznej Lecha Łotockiego
16 kwietnia Lech Łotocki, aktor TR Warszawa, obchodził swoje 50-lecie pracy artystycznej.
Lech Łotocki - aktor TR Warszawa, ukończył studia na Wydziale Aktorskim Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi. Po studiach był zatrudniony w teatrach poznańskich: Dramatycznym (1970-73) i Nowym (1973-1988). W okresie między 1988 a 1991 rokiem grał w Teatrze Studio, a w latach 1991-1994 pracował w zespole Janusza Wiśniewskiego. Od 1996 roku współtworzy zespół TR Warszawa.
Jeszcze na studiach, 50 lat temu, Lech Łotocki debiutował w filmie Jerzego Hoffmana "Ojciec" prem. 16.04.1967). Lech Łotocki debiutował w teatrze w 1971 roku w "Krakowiakach i góralach" w reżyserii Andrzeja Ziębińskiego. W kolejnych latach grał w przedstawieniach reżyserowanych m. In. przez Izabelę Cywińską ("Życie jest snem" 1978; "Miłość pod Padwą" 1978; "Judasz z Kariotu" 1981; "Oskarżony: czerwiec 56" 1981; "Zorza" 1986; "Cmentarze" 1988) oraz autorskich przedstawieniach Janusza Wiśniewskiego ("Panopticum a la Madame Tussand" 1982; "Koniec Europy" 1983; "Modlitwa chorego przed nocą" 1987; "Olśnienie" 1989 i "Życie jest cudem" 1992). W okresie Teatru Szwedzka 2/4 występował w "Woyzecku" (1993) i "Szale łowienia motyli" (1995) w reżyserii Wojciecha Maryańskiego, w "Do Damaszku" Marcina Jarnuszkiewicza (1994) oraz "Peepshow" Henryka Baranowskiego (1995).
W TR Warszawa zagrał w przestawieniach "Bzik tropikalny" (1997) w reżyserii Grzegorza Horsta, "Testament psa", (1997) w reżyserii Piotra Cieplaka, "Bachantki" (2001) w reżyserii Krzysztofa Warlikowskiego, "Uroczystość" (2001) reż. H7, "Obróbka" (2002) w reżyserii Artura Urbańskiego, "Burza" (2003) w reżyserii Krzysztofa Warlikowskiego, "Cokolwiek się zdarzy, kocham Cię" (2005) w reżyserii Przemysława Wojcieszka, "Helena S." (2006) w reżyserii Aleksandry Koniecznej, "Weź, przestań" (2006) w reżyserii Jana Klaty, "Dwoje biednych Rumunów mówiących po polsku" (2006) w reżyserii Przemysława Wojcieszka, "Szewcy u bram" (2007) w reżyserii Jana Klaty, "Solaris. Raport" (2009) w reżyserii Natalii Korczakowskiej, "Portret Doriana Graya" (2009) w reżyserii Michała Borczucha, "Między nami dobrze jest" (2009) w reżyserii Grzegorza Jarzyny, "Wiarołomni" (2010) w reżyserii Artura Ildefonsa Urbańskiego, "Metafizyka dwugłowego cielęcia" (2010) w reżyserii Michała Borczucha, "Nosferatu" (2011) w reżyserii Grzegorza Jarzyny, "Miasto Snu" (2012) w reżyserii Krystiana Lupy, "Druga kobieta" (2014) w reżyserii Grzegorza Jarzyny, "Robert Robur" (2016) w reżyserii Krzysztofa Garbaczewskiego, "G.E.N" (2017) w reżyserii Grzegorza Jarzyny oraz "Puppenhaus. Kuracja" (2017) w reżyserii Jędrzeja Piaskowskiego.
Lech Łotocki ma w swoim dorobku role w takich filmach jak m.in. "Persona non grata" Krzysztofa Zanussiego (2005), "Wino truskawkowe" Dariusza Jabłońskiego (2007), "Heavy Mental" Sebastiana Buttnego (2013), "Bogowie" Łukasza Palkowskiego (2014) i "Zjednoczone stany miłości" Tomasza Wasilewskiego (2016). Występował również w licznych spektaklach Teatru Telewizji. Grał m.in. u Izabeli Cywińskiej, Macieja Wojtyszko, Filipa Bajona, Piotra Łazarkiewicza, Janusza Dymka i Janusza Petelskiego.
W 1976 roku otrzymał nagrodę na I Przeglądzie Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu, a w 1977 nagrodę za rolę Xawerego w Turoniu na III Opolskich Konfrontacjach Teatralnych. W 2015 został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
