Artykuły

O zbliżającym się jubileuszu 80-lecia urodzin wybitnej aktorki teatralnej i filmowej Mai Komorowskiej przypomina - Witold Sadowy.

Wielka aktorka Maja Komorowska 23 grudnia tego roku świętować będzie 80-te urodziny. Przyszła na świat w Warszawie 23 grudnia 1937 roku. Jako Maria Janina Komorowska. Jest córką Ireny Leitgeber i Leona hr. Komorowskiego. Miała brata bliźniaka, Piotra Komorowskiego. Ma młodszą siostrę Magdalenę, syna Pawła i dwie wnuczki. Była żoną zmarłego w roku 2014 Jerzego hr. Huberta Tyszkiewicza. Ukończyła Wydział Lalkarski w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Krakowie w roku 1960. Zaczynała od Teatru Lalek "Groteska" w Krakowie. Potem był "Teatr 13 Rzędów "w Opolu i Teatr Laboratorium we Wrocławiu. Prowadzony przez Jerzego Grotowskiego. Grała w jego laboratoryjno-eksperymentalnych spektaklach "Kordian" Juliusza Słowackiego", "Oratorium robotnicze" i "Książe Niezłomny" Juliusza Słowackiego oraz "Akropolis" Stanisława Wyspiańskiego. W roku 1968 rozstała się z Jerzym Grotowskim. Zaangażowała do Teatru Współczesnego im. Edmunda Wiercińskiego we Wrocławiu. Ze sceny Współczesnego przeniosła się do Teatru Polskiego .Grała na tych scenach między innymi Glorię w sztuce Johna Patricka "Każdy kocha Opalę" w reżyserii Jerzego Jarockiego, Krasawicę w "Bolesławie Śmiałym" Stanisława Wyspiańskiego w reżyserii Helmuta Kajzara. Wydarzeniem roku 1969 stała się jej głośna rola Starej kobiety w sztuce Tadeusza Różewicza "Stara kobieta wysiaduje" w reżyserii Jerzego Jarockiego. Inne jej role z tego okresu to między innymi "Antygona" Sofoklesa, w reżyserii Helmuta Kajzera i Hamm w "Końcówce" Samuela Becketta w reżyserii Jerzego Krasowskiego w Teatrze Polskim we Wrocławiu. Za tę rolę uhonorowano ją Nagrodą I-go stopnia na Kaliskich Spotkaniach Teatralnych. Od roku 1972 ogląda ją Warszawa . Jest w zespole Teatru Współczesnego czołową aktorką. Najpierw za dyrekcji Erwina Axera a obecnie Macieja Englerta. Jej znakomite role w tym teatrze, wśród wielu które zagrała na tej scenie, to Kornelia w sztuce Edwarda Bonda "Lir" w reżyserii Erwina Axera, Aktorka w sztuce Ernesta Brylla "Rzecz listopadowa", Laura w "Kordianie" Juliusza Słowackiego , Księżna Alicja w "Kurce wodnej" Witkacego w reżyserii Macieja Englerta, Klara Zachanasian w "Wizycie starszej pani" Durrenmatta, France w "Tryptyku" Maxa Frischa w reżyserii Erwina Axera, Olga w "Trzech siostrach" Czechowa w reżyserii Macieja Englerta, Matka w sztuce Thomasa Bernharda "U celu" w reżyserii Erwina Axera i Letycja w "Letycji i lubczyku" Petera Shaffera w reżyserii Macieja Englerta. Za rolę Letycji uhonorowano ją Nagrodą im. Aleksandra Zelwerowicza i Główną Nagrodą na XXX Kaliskich Spotkaniach Teatralnych. A za wspaniałą, cudowną Cecily Robson w "Kwartecie" w reżyserii Zbigniewa Zapasiewicza dostała prestiżową nagrodę Feliksa Warszawskiego.

Jej niezapomniane role przygotowane we współpracy z Krystianem Lupą w Teatrze Dramatycznym w sztukach Thomasa Bernharda to Maria w "Wymazywaniu" (2001), Arkadina w "Niedokończonym utworze na aktora" Czechowa i Pilar w "Sztuce hiszpańskiej" Yasminy Rezy (2004) oraz Anna Meister w "Na szczytach panuje cisza" (2006). W Teatrze Dramatycznym od roku 1995 gra do dzisiaj gościnnie z nieustającym powodzeniem Winnie w sztuce Samuela Becketta "Szczęśliwe dni" w reżyserii Antoniego Libery, dając popis aktorstwa najwyższej klasy. A w Teatrze Współczesnym od 2005 roku na Scenie w Baraku Sarę Bernhard w sztuce Johna Murella "Mimo wszystko" przy wypełnionej po brzegi widowni, z maestrią wciela się w postać wielkiej aktorki. Entuzjastycznie przyjmowana i oklaskiwana na stojąco.

Od roku 1982 zajęła się pedagogiką i została wykładowcą Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza, uwielbiana przez studentów. Jej słynne prace dyplomowe ze studentami "Opowieści z Hollywood" Christophera Hamptona (2006), "Panny z Wilka" Jarosława Iwaszkiewicza, nagrodzone na VI Międzynarodowym Festiwalu Szkół Teatralnych w Warszawie Grand Prix i " Szkice z Dostojewskiego" (2014) budzą zachwyt.

Nakręciła mnóstwo filmów polskich i zagranicznych. Na Węgrzech pracowała z Istvanem Szabo i grała w jego filmie "Budapeszteńskie opowieści". A u Andrzeja Wajdy Rachel w "Weselu" Stanisława Wyspiańskiego i w "Katyniu". Jest ulubioną aktorką Krzysztofa Zanussiego. Wystąpiła w licznych filmach: m.in. "Życie rodzinne", "Za ścianą" Zanussiego, "Jak daleko stąd, jak blisko" Tadeusza Konwickiego. Stworzyła wybitne kreacje w Teatrze Telewizji i Teatrze Polskiego Radia. Znajdują się one w archiwach. Użyczała swojego głosu w dubbingu. Jest wspaniałym, prawym człowiekiem. Osobą wierzącą. Wielką patriotką. Od lat udziela się społecznie. W czasie stanu wojennego była członkiem Rady Prymasowskiej. Niosła pomoc potrzebującym. Wspiera budowę hospicjum onkologicznego i bierze udział w Tygodniach Kultury Chrześcijańskiej. Wydała dwie książki "31 dni maja" i "Pytania które się nie kończą" Z okazji Jej 80 tych urodzin chylę przed Nią moją siwa głowę, życzę Jej zdrowia i pomyślności. Wytrwałości , długich lat życia ,bo wciąż jest nam potrzebna. Całuję Ją czule.