Warszawa. Spotkanie przy grobie lalkarza Jana Wilkowskiego
- Jan Wilkowski zawsze był dla mnie prawdziwym, wielkim magiem teatru - powiedział PAP dyrektor Teatru Lalka Jarosław Kilian. Spotkanie przy grobie zmarłego przed dwudziestu laty (28 grudnia 1997 r.) artysty odbędzie się 21 grudnia o godz. 14.00 na Cmentarzu Bródnowskim w Warszawie.
- "On uruchomił nie tylko moją wyobraźnię - bo znałem go przez 35 lat mojego życia i bywałem tu na jego próbach w Teatrze Lalka - on poruszył wyobraźnię całego mojego pokolenia - powiedział PAP
dyrektor warszawskiego teatru Jarosław Kilian. - Głównie ambitnym, pięknym, mądrym repertuarem w Teatrze Telewizji dla dzieci. Mówię tu o najmłodszych dzieciach, do których były adresowana np. "Ula z I B", ale też jego realizacje takie jak "Kalosze szczęścia", jego Makuszyński w teatrze telewizyjnym i cały festiwal teatrów lalkowych, który z zapartym tchem oglądały dzieci w całej Polsce - wyjaśnił.
- Jan Wilkowski zawsze był dla mnie prawdziwym, wielkim magiem teatru - podkreślił Kilian.
- Myślę, że legenda Wilkowskiego będzie rosła i ogromniała, ponieważ wiemy już dziś, że był wielkim reformatorem teatru lalkowego i podniósł go do rangi światowej, jako osobnego gatunku widowiska, który może współistnieć z teatrem dramatycznym, teatrem tańca, baletem - dodał.
Dyrektor Teatru Lalka zapowiedział, że on, aktorzy i zespół "razem pójdą na grób śp. Jana Wilkowskiego, żeby tradycyjnie przed świętami zapalić świeczkę i pomodlić się".
Spotkanie przy grobie zmarłego przed dwudziestu laty (28 grudnia 1997 r.) artysty zaplanowano na 21 grudnia o godz. 14.00 na Cmentarzu Bródnowskim w Warszawie (kwatera 10 M VI).
Jan Wilkowski (ur. 15 czerwca 1921 r. - zm. 28 grudnia 1997 r.) był aktorem, lalkarzem, dramatopisarzem, reżyserem, autorem scenariuszy telewizyjnych, plastykiem i pedagogiem. Ukończył Szkołę Dramatyczną Teatru Lalek Janiny Kilian-Stanisławskiej. Karierę teatralną rozpoczął w 1947 r. marionetkową rolą Mefista w przedstawieniu "Pani Twardowska" w warszawskich "Niebieskich Migdałach" (przemianowane później na Teatr Lalka).
W latach 1952-69 pełnił funkcję kierownika artystycznego Teatru Lalka. W tym czasie powstały jego słynne, nagradzane na międzynarodowych festiwalach przedstawienia, m.in.: "Wielki Iwan" (1954), "Guignol w tarapatach" (1956), "Zaczarowany fortepian" (1957), "O Zwyrtale Muzykancie, czyli jak się góral dostał do nieba" (1958), "Tygrys Pietrek" (1962), "My i krasnoludki" (1967). Wszystkie zrealizowane we współpracy ze scenografem Adamem Kilianem.
O "Zwyrtale Muzykancie", uznanym za "najlepsze przedstawienie w dziejach światowego lalkarstwa", które wyznaczyło na kolejne lata kierunek rozwoju polskiego i europejskiego teatru lalkowego, tak wypowiadał się historyk teatru prof. Henryk Jurkowski: "Było to najwybitniejsze przedstawienie Wilkowskiego i Kiliana. Odkrywało ono dla teatru lalek góralski folklor w kształcie niezwykle teatralnym, lalce zaś przywracało jej byt plastyczny, wywodziło ją bowiem z ludowej sztuki figuratywnej. Dokumentowało nową drogę teatru polskiego".
W latach 60. i 70. XX w. Wilkowski tworzył telewizyjny teatr lalkowy dla szerokiej publiczności, reżyserując m.in.: "Zaklętego rumaka (1966), "Kalosze szczęścia" (1967), oraz telewizyjne seriale ("Teatrzyk w koszu", "Ula z I B", "Przygody skrzata Dzięcielinka").
W 1974 r. był współzałożycielem białostockiego Wydziału Lalkarskiego PWST w Warszawie, gdzie w latach 1974-80 pełnił funkcję dziekana oraz wykładał na nowo powołanym Wydziale Reżyserii Teatru Lalek (1981-90).
